دانلود فول آلبوم
علی سورنا
گلچین علی سورنا همراه با لینک دانلود و پخش آنلاین آهنگ
- 22 آذر 1400
- بدون دیدگاه
دسته بندی:
دانلود آهنگ دوئل
ما میخوایم دوئل کنیم حاضری
اینا هموناین که جلوم گ*ییده میشن
با ترس از علی از ننه زاییده میشن
یالا بیاین دورم کنین منو بکشین
فک کنین که واسه کشتن من جایزه میدن
تو نداری وجود فقط میبافی هی اراجیف
وقتی نزدیک تو میشم ازم میشی فراری
از علی می ترسی دل دیدنشو نداری
خفه شو لا*ی تو جیگرشو نداری
من نمیترسم از اونی که بستی به کمرت
من نمیترسم حتی از صدمه زدنت
من اصاً امثال شما و جنگتونو دوست دارم
یالا بیاین بُکشینم رنگ خونو دوست دارم
خیابونو دوست دارم دوست دارم که تووش باشم
من حتی آدمای گَنگتونو دوست دارم
من رد دادم پس اینکه ترس توو من چرت محضه
میتونم که سگ باشم توو همه جا تک باشم
فرار کن از من فکر کن من پلیسم
توو مسیر من نمون که ترمزم بریدست
وقتی چشای من میشه خیره به تو میری*ی
بدون هیچ حرکتی یه گوشه ای میشینی
من بیست و یک ساله به این دنیا دیه دادم
تو گ*ه نکن توو اعصابم دیه ی تو چیزی نیست
بزن بریم هر جایی که عشقته مشتی
تو دشمن منی منو میکُشی یا میمیری
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
بدون فرقی نمیکنه رنگ من با رنگ تو
اما پر از تفاوته جنگ من با جنگ تو
جنگ من با لحظه ها و خاطرات تلخ
درگیری با مزه ها و مایعات تلخ
دنیا خیلی توو تلاش زیرمو بگیره
تا اینجاشم که ایستادم شیره مو کشیده
من نوشتم جنگ من با گُنده تر از توئه
جنگ من یه فریاد از عمقِ تعصبه
چشای تو دنبال یه ماشین یه پولداره و
چشای من دنبال یه قیصری که خون داره
من و صدام ت*مای هر کی چپه کندیم
اما تو ادعات هنوزم ازم می ترسین
تیکه تیکه های قلبم وره وره ریخت
من و سکوت و جنگ با تن قمه ای
من هر جایی که بخوای همراه تو میام
ترس ندارم از هیچ ننه ق*به ای
وایسا هنوز مونده
من آتشیم بدنمو زندگی سوزونده منو خوب کوبونده
شاید همون غروری که پایه کار منه
دلیل موجه واسه جایگاه منه
اون که واسه توگندست خ*یه مال منه
دوست داره که خودشو به جای ما بزنه
پس باید زندگی کنار عادیا رو ول کنیم
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
اینا هموناین که جلوم گ*ییده میشن
با ترس از علی از ننه زاییده میشن
یالا بیاین دورم کنین منو بکشین
فک کنین که واسه کشتن من جایزه میدن
تو نداری وجود فقط میبافی هی اراجیف
وقتی نزدیک تو میشم ازم میشی فراری
از علی می ترسی دل دیدنشو نداری
خفه شو لا*ی تو جیگرشو نداری
من نمیترسم از اونی که بستی به کمرت
من نمیترسم حتی از صدمه زدنت
من اصاً امثال شما و جنگتونو دوست دارم
یالا بیاین بُکشینم رنگ خونو دوست دارم
خیابونو دوست دارم دوست دارم که تووش باشم
من حتی آدمای گَنگتونو دوست دارم
من رد دادم پس اینکه ترس توو من چرت محضه
میتونم که سگ باشم توو همه جا تک باشم
فرار کن از من فکر کن من پلیسم
توو مسیر من نمون که ترمزم بریدست
وقتی چشای من میشه خیره به تو میری*ی
بدون هیچ حرکتی یه گوشه ای میشینی
من بیست و یک ساله به این دنیا دیه دادم
تو گ*ه نکن توو اعصابم دیه ی تو چیزی نیست
بزن بریم هر جایی که عشقته مشتی
تو دشمن منی منو میکُشی یا میمیری
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
بدون فرقی نمیکنه رنگ من با رنگ تو
اما پر از تفاوته جنگ من با جنگ تو
جنگ من با لحظه ها و خاطرات تلخ
درگیری با مزه ها و مایعات تلخ
دنیا خیلی توو تلاش زیرمو بگیره
تا اینجاشم که ایستادم شیره مو کشیده
من نوشتم جنگ من با گُنده تر از توئه
جنگ من یه فریاد از عمقِ تعصبه
چشای تو دنبال یه ماشین یه پولداره و
چشای من دنبال یه قیصری که خون داره
من و صدام ت*مای هر کی چپه کندیم
اما تو ادعات هنوزم ازم می ترسین
تیکه تیکه های قلبم وره وره ریخت
من و سکوت و جنگ با تن قمه ای
من هر جایی که بخوای همراه تو میام
ترس ندارم از هیچ ننه ق*به ای
وایسا هنوز مونده
من آتشیم بدنمو زندگی سوزونده منو خوب کوبونده
شاید همون غروری که پایه کار منه
دلیل موجه واسه جایگاه منه
اون که واسه توگندست خ*یه مال منه
دوست داره که خودشو به جای ما بزنه
پس باید زندگی کنار عادیا رو ول کنیم
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
ما میخوایم دوئل کنیم حاضری
اینا هموناین که جلوم گ*ییده میشن
با ترس از علی از ننه زاییده میشن
یالا بیاین دورم کنین منو بکشین
فک کنین که واسه کشتن من جایزه میدن
تو نداری وجود فقط میبافی هی اراجیف
وقتی نزدیک تو میشم ازم میشی فراری
از علی می ترسی دل دیدنشو نداری
خفه شو لا*ی تو جیگرشو نداری
من نمیترسم از اونی که بستی به کمرت
من نمیترسم حتی از صدمه زدنت
من اصاً امثال شما و جنگتونو دوست دارم
یالا بیاین بُکشینم رنگ خونو دوست دارم
خیابونو دوست دارم دوست دارم که تووش باشم
من حتی آدمای گَنگتونو دوست دارم
من رد دادم پس اینکه ترس توو من چرت محضه
میتونم که سگ باشم توو همه جا تک باشم
فرار کن از من فکر کن من پلیسم
توو مسیر من نمون که ترمزم بریدست
وقتی چشای من میشه خیره به تو میری*ی
بدون هیچ حرکتی یه گوشه ای میشینی
من بیست و یک ساله به این دنیا دیه دادم
تو گ*ه نکن توو اعصابم دیه ی تو چیزی نیست
بزن بریم هر جایی که عشقته مشتی
تو دشمن منی منو میکُشی یا میمیری
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
بدون فرقی نمیکنه رنگ من با رنگ تو
اما پر از تفاوته جنگ من با جنگ تو
جنگ من با لحظه ها و خاطرات تلخ
درگیری با مزه ها و مایعات تلخ
دنیا خیلی توو تلاش زیرمو بگیره
تا اینجاشم که ایستادم شیره مو کشیده
من نوشتم جنگ من با گُنده تر از توئه
جنگ من یه فریاد از عمقِ تعصبه
چشای تو دنبال یه ماشین یه پولداره و
چشای من دنبال یه قیصری که خون داره
من و صدام ت*مای هر کی چپه کندیم
اما تو ادعات هنوزم ازم می ترسین
تیکه تیکه های قلبم وره وره ریخت
من و سکوت و جنگ با تن قمه ای
من هر جایی که بخوای همراه تو میام
ترس ندارم از هیچ ننه ق*به ای
وایسا هنوز مونده
من آتشیم بدنمو زندگی سوزونده منو خوب کوبونده
شاید همون غروری که پایه کار منه
دلیل موجه واسه جایگاه منه
اون که واسه توگندست خ*یه مال منه
دوست داره که خودشو به جای ما بزنه
پس باید زندگی کنار عادیا رو ول کنیم
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
اینا هموناین که جلوم گ*ییده میشن
با ترس از علی از ننه زاییده میشن
یالا بیاین دورم کنین منو بکشین
فک کنین که واسه کشتن من جایزه میدن
تو نداری وجود فقط میبافی هی اراجیف
وقتی نزدیک تو میشم ازم میشی فراری
از علی می ترسی دل دیدنشو نداری
خفه شو لا*ی تو جیگرشو نداری
من نمیترسم از اونی که بستی به کمرت
من نمیترسم حتی از صدمه زدنت
من اصاً امثال شما و جنگتونو دوست دارم
یالا بیاین بُکشینم رنگ خونو دوست دارم
خیابونو دوست دارم دوست دارم که تووش باشم
من حتی آدمای گَنگتونو دوست دارم
من رد دادم پس اینکه ترس توو من چرت محضه
میتونم که سگ باشم توو همه جا تک باشم
فرار کن از من فکر کن من پلیسم
توو مسیر من نمون که ترمزم بریدست
وقتی چشای من میشه خیره به تو میری*ی
بدون هیچ حرکتی یه گوشه ای میشینی
من بیست و یک ساله به این دنیا دیه دادم
تو گ*ه نکن توو اعصابم دیه ی تو چیزی نیست
بزن بریم هر جایی که عشقته مشتی
تو دشمن منی منو میکُشی یا میمیری
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
بدون فرقی نمیکنه رنگ من با رنگ تو
اما پر از تفاوته جنگ من با جنگ تو
جنگ من با لحظه ها و خاطرات تلخ
درگیری با مزه ها و مایعات تلخ
دنیا خیلی توو تلاش زیرمو بگیره
تا اینجاشم که ایستادم شیره مو کشیده
من نوشتم جنگ من با گُنده تر از توئه
جنگ من یه فریاد از عمقِ تعصبه
چشای تو دنبال یه ماشین یه پولداره و
چشای من دنبال یه قیصری که خون داره
من و صدام ت*مای هر کی چپه کندیم
اما تو ادعات هنوزم ازم می ترسین
تیکه تیکه های قلبم وره وره ریخت
من و سکوت و جنگ با تن قمه ای
من هر جایی که بخوای همراه تو میام
ترس ندارم از هیچ ننه ق*به ای
وایسا هنوز مونده
من آتشیم بدنمو زندگی سوزونده منو خوب کوبونده
شاید همون غروری که پایه کار منه
دلیل موجه واسه جایگاه منه
اون که واسه توگندست خ*یه مال منه
دوست داره که خودشو به جای ما بزنه
پس باید زندگی کنار عادیا رو ول کنیم
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دشمن من مجبورییم که گاهی کارو ول کنیم
زندگی کنار آدم عادیا رو ول کنیم
توو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه
تکون بده هیکلتو ما می خوایم دوئل کنیم
دانلود آهنگ بامن قدم بزن
با من قدم بزن با هر دردی که همراته
محکم به اندازه یِ لبخندی که فریاده
آرومه زیرِ خاکستر ، با من قدم بزن امشب
با هر چی که توو دستاته ، هر کفشی که توو پاته
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کلِ دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شبهایِ منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن رفتن تقدیر پاهاته
سکون مرگ انسان بودنه ، حرکت دلیلِ آغازهر
یا آیینه رو بشکن ، یا فکرا رو ازش بکن با
احساس و قدم امشب با من قدم بزن ، امشب باش
با من بیا به حرمت صدا و خوندن
از خون و بودن و غرور و موندن
از جون توو راه هایی که پُرِ غربت بود
عابر شدن که جرئت بود ، بالا رفتن رویا بود
زمین نخوردن قدرت بود ، زمین نخوردیم
با من بیا به حرمت نگاهِ ، هنرمندی که رنجی نداشت
رنجیدنش واست ، ندیدی جنگیدنش رو
ندیدی ترسیدنش رو ، ندیدی
شاید یه روزی فهمیدیش ، شاید یه روزی فهمیدمش
باهام بیا تا نخشکه ، اون چه کاشتیم هنو نمرده
کسی دیگه نپرسه
میتونم بپرسم به حرمت اون هنرمند ، که از ترس نمرده
شاید اصلاً نبرده ، ولی برچسب نخورده
بیا حتی اگه دوره ، اگه سرت رو تنت مغروره
شب قدم بزن از جونت ، اگه شب قدم زدن ممنوعه
توو راهی که آروم نمیشد ، هیچی بهتر از قانون نمیشد
بیا به حرمتِ له کردنِ ، قانونی که به قانون نمیخورد
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم ازهمه دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شب های منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشایِ تو
با من قدم بزن ، محدودیت دیدته
نه کشور نه دینته ، نه کلِ سرزمینته
وقتی چشات خوب ببینه ، کسی نمیتونه چوب بچینه
توو چرخه چرخ بزن ، توو چرخه چرخ بزن
با من بیا به حرمتِ سنگایی که هست دور پامون
اون دیدنی که هست توو چشامون ، به حرمتِ دشمنامون
آزاد بودنو حس کنیم ، یه قطره بسه از کلِ بارون
به حرمت تفاوتِ ، نگاه ما با هم دوره هامون
محکم به اندازه یِ لبخندی که فریاده
آرومه زیرِ خاکستر ، با من قدم بزن امشب
با هر چی که توو دستاته ، هر کفشی که توو پاته
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کلِ دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شبهایِ منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن رفتن تقدیر پاهاته
سکون مرگ انسان بودنه ، حرکت دلیلِ آغازهر
یا آیینه رو بشکن ، یا فکرا رو ازش بکن با
احساس و قدم امشب با من قدم بزن ، امشب باش
با من بیا به حرمت صدا و خوندن
از خون و بودن و غرور و موندن
از جون توو راه هایی که پُرِ غربت بود
عابر شدن که جرئت بود ، بالا رفتن رویا بود
زمین نخوردن قدرت بود ، زمین نخوردیم
با من بیا به حرمت نگاهِ ، هنرمندی که رنجی نداشت
رنجیدنش واست ، ندیدی جنگیدنش رو
ندیدی ترسیدنش رو ، ندیدی
شاید یه روزی فهمیدیش ، شاید یه روزی فهمیدمش
باهام بیا تا نخشکه ، اون چه کاشتیم هنو نمرده
کسی دیگه نپرسه
میتونم بپرسم به حرمت اون هنرمند ، که از ترس نمرده
شاید اصلاً نبرده ، ولی برچسب نخورده
بیا حتی اگه دوره ، اگه سرت رو تنت مغروره
شب قدم بزن از جونت ، اگه شب قدم زدن ممنوعه
توو راهی که آروم نمیشد ، هیچی بهتر از قانون نمیشد
بیا به حرمتِ له کردنِ ، قانونی که به قانون نمیخورد
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم ازهمه دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شب های منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشایِ تو
با من قدم بزن ، محدودیت دیدته
نه کشور نه دینته ، نه کلِ سرزمینته
وقتی چشات خوب ببینه ، کسی نمیتونه چوب بچینه
توو چرخه چرخ بزن ، توو چرخه چرخ بزن
با من بیا به حرمتِ سنگایی که هست دور پامون
اون دیدنی که هست توو چشامون ، به حرمتِ دشمنامون
آزاد بودنو حس کنیم ، یه قطره بسه از کلِ بارون
به حرمت تفاوتِ ، نگاه ما با هم دوره هامون
با من قدم بزن با هر دردی که همراته
محکم به اندازه یِ لبخندی که فریاده
آرومه زیرِ خاکستر ، با من قدم بزن امشب
با هر چی که توو دستاته ، هر کفشی که توو پاته
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کلِ دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شبهایِ منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن رفتن تقدیر پاهاته
سکون مرگ انسان بودنه ، حرکت دلیلِ آغازهر
یا آیینه رو بشکن ، یا فکرا رو ازش بکن با
احساس و قدم امشب با من قدم بزن ، امشب باش
با من بیا به حرمت صدا و خوندن
از خون و بودن و غرور و موندن
از جون توو راه هایی که پُرِ غربت بود
عابر شدن که جرئت بود ، بالا رفتن رویا بود
زمین نخوردن قدرت بود ، زمین نخوردیم
با من بیا به حرمت نگاهِ ، هنرمندی که رنجی نداشت
رنجیدنش واست ، ندیدی جنگیدنش رو
ندیدی ترسیدنش رو ، ندیدی
شاید یه روزی فهمیدیش ، شاید یه روزی فهمیدمش
باهام بیا تا نخشکه ، اون چه کاشتیم هنو نمرده
کسی دیگه نپرسه
میتونم بپرسم به حرمت اون هنرمند ، که از ترس نمرده
شاید اصلاً نبرده ، ولی برچسب نخورده
بیا حتی اگه دوره ، اگه سرت رو تنت مغروره
شب قدم بزن از جونت ، اگه شب قدم زدن ممنوعه
توو راهی که آروم نمیشد ، هیچی بهتر از قانون نمیشد
بیا به حرمتِ له کردنِ ، قانونی که به قانون نمیخورد
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم ازهمه دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شب های منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشایِ تو
با من قدم بزن ، محدودیت دیدته
نه کشور نه دینته ، نه کلِ سرزمینته
وقتی چشات خوب ببینه ، کسی نمیتونه چوب بچینه
توو چرخه چرخ بزن ، توو چرخه چرخ بزن
با من بیا به حرمتِ سنگایی که هست دور پامون
اون دیدنی که هست توو چشامون ، به حرمتِ دشمنامون
آزاد بودنو حس کنیم ، یه قطره بسه از کلِ بارون
به حرمت تفاوتِ ، نگاه ما با هم دوره هامون
محکم به اندازه یِ لبخندی که فریاده
آرومه زیرِ خاکستر ، با من قدم بزن امشب
با هر چی که توو دستاته ، هر کفشی که توو پاته
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کلِ دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شبهایِ منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن رفتن تقدیر پاهاته
سکون مرگ انسان بودنه ، حرکت دلیلِ آغازهر
یا آیینه رو بشکن ، یا فکرا رو ازش بکن با
احساس و قدم امشب با من قدم بزن ، امشب باش
با من بیا به حرمت صدا و خوندن
از خون و بودن و غرور و موندن
از جون توو راه هایی که پُرِ غربت بود
عابر شدن که جرئت بود ، بالا رفتن رویا بود
زمین نخوردن قدرت بود ، زمین نخوردیم
با من بیا به حرمت نگاهِ ، هنرمندی که رنجی نداشت
رنجیدنش واست ، ندیدی جنگیدنش رو
ندیدی ترسیدنش رو ، ندیدی
شاید یه روزی فهمیدیش ، شاید یه روزی فهمیدمش
باهام بیا تا نخشکه ، اون چه کاشتیم هنو نمرده
کسی دیگه نپرسه
میتونم بپرسم به حرمت اون هنرمند ، که از ترس نمرده
شاید اصلاً نبرده ، ولی برچسب نخورده
بیا حتی اگه دوره ، اگه سرت رو تنت مغروره
شب قدم بزن از جونت ، اگه شب قدم زدن ممنوعه
توو راهی که آروم نمیشد ، هیچی بهتر از قانون نمیشد
بیا به حرمتِ له کردنِ ، قانونی که به قانون نمیخورد
با من قدم بزن من هوایِ تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم ازهمه دنیا دست میکشم
دلیل بیداریِ تووی شب های منن روزای تو
حرفه ای ترین قاب بسته روی لب های منن گوشایِ تو
با من قدم بزن ، محدودیت دیدته
نه کشور نه دینته ، نه کلِ سرزمینته
وقتی چشات خوب ببینه ، کسی نمیتونه چوب بچینه
توو چرخه چرخ بزن ، توو چرخه چرخ بزن
با من بیا به حرمتِ سنگایی که هست دور پامون
اون دیدنی که هست توو چشامون ، به حرمتِ دشمنامون
آزاد بودنو حس کنیم ، یه قطره بسه از کلِ بارون
به حرمت تفاوتِ ، نگاه ما با هم دوره هامون
دانلود آهنگ غریبه نیستی
گذشت از اون روزا چند سالی زود
روزایی که فکرمون شَر بازی بود
به قول تو همون روزایی که الافی بود
اما قشنگ بود هر چند که سر کاری بود
سکوت عجیبی بود شهر خالی بود
یادش بخیر چقدر جنجالی بود
علی شلوغ ولی پر تنهایی بود
اینا خاطرات خوب پارک شهرداری بود
یه سری أ بچه ها جدولی شدن
یه سری بای دادن و رفتنی شدن
واسه نوشتن دردا ورقه کمه
مجبورم بدنمو خط خطی کنم
من یه آدم لالم که زیاده حرفام
یه معتاد لعنتی به سیگار مَگنا
چند سالِ گُمم توو روزایی که گذشت
خودم آجر میزارم رو دیوار غم هام
زیادن توو دل من حرفای نزدم
حرفایی که باعث گرمای تنمن
دردای توو دل تو دردای منم هست
حس می کنمشون با اعضای بدنم
من غروب و خوب دوست دارم
تنمو با سختیا زود جوش دادم
وقتی بهتر میشم اوضاع بدتر نشه
حرفای درویشه خوب گوش دادم
یالا پاشو دیگه بیا سریع بریم دیره
تو همراهم نیای علی نمیشینه
حتی اگه با من هم سلیقه نیستی
یالا پاشو بیا بریم غریبه نیستی
یالا پاتو بزار تووی سفره ی ما
یالا توئم بیا قاطی عُقده ای ها
یه کم نفس بکش توو این هوای سنگین
حالا با کلمه درد جمله بساز
میکشم دردام و مثِ نقاش
میکشم فریاد و مثِ ارواح
میکشم نفس و توو زندگیم باز
میکشم سیگارم و عین فیلما
حالا که هر از گاهی سر میزنی به من
بدون روزایی بود خیلی جنگید علی
چقدر حرف از غصه و غم می زنیم
بی خیال مداد من فروشیه چند میخری
یواش همه چیزای من اینجا حراج
مداد و خودکار و دفتر و تراش
حراج نفس من واسه گُنده تراش
حراج زندگی و تموم اون غماش
قلب من با کلی درد و پارگی و خراش
حتی رفاقت و حتی قشنگی شباش
همه چیزم حراج همه چیزم حراج
اما یادت باشه کردم زندگیمو فداش
تویی که از معرفت دم می زنی
تویی که با همه موزیکای من لب می زنی
تویی که عاشق صدام و حرف منی
اینا همه فروشین بگو چند میخری
میخوام بدونم اصاً اهل جنگیدنی
میخوام بدونم توو غصه ها دم میزنی
به تو نمی یاد تو دنبال خندیدنی
تو دنبال سوژه واسه رقصیدنی
اون مداد الکی نی ، علی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چند ساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
الکی نی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چندساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
یالا بیا بِره روی دار غرورت
اینجا همه چِته غمن بگو شاد کدومه
یالا الان میره روی دار غرورت
یالا بیا بلرزه چهار ستونت
بیا ببین چطور با زندگیم چِفت شده موزیک
اینجا ماله کسیِ که سِفت کنه پوتین
بهتر برین توو یه کوچه ی خلوت
تو صدای منو یه هدفون کوچیک
شده ببینی یه جوونی که لات راه بره
که با غرور خاص خودش توو پاسگاه بره
نه دنبال دختر و مادمازله
فقط عاشق سه سِریِ گاد فادره
به قرآن قسم دوست دارم تخفیفی به جرمام ندن
شبای منو میدونن قرصام فقط
دوست دارم به هیچ خری قربان نگم
ایراد این زرد نبود ت*مام فقط
ایراد این من بودم با وُجدان طرف
علی سمت جاده های پل دار نرفت
علی سمت دنیای نرمال نرفت
به درک توئم اصاً حرفمو نبین
به درک حرفای قلبمو نبین
به درک پاشو برو دستمو نگیر
ولی به خودت قسم کسی اشکمو ندید
الان بلدم حسابی داد زدنو
حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
بلدم داد زدنو ، حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
یالا هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
روزایی که فکرمون شَر بازی بود
به قول تو همون روزایی که الافی بود
اما قشنگ بود هر چند که سر کاری بود
سکوت عجیبی بود شهر خالی بود
یادش بخیر چقدر جنجالی بود
علی شلوغ ولی پر تنهایی بود
اینا خاطرات خوب پارک شهرداری بود
یه سری أ بچه ها جدولی شدن
یه سری بای دادن و رفتنی شدن
واسه نوشتن دردا ورقه کمه
مجبورم بدنمو خط خطی کنم
من یه آدم لالم که زیاده حرفام
یه معتاد لعنتی به سیگار مَگنا
چند سالِ گُمم توو روزایی که گذشت
خودم آجر میزارم رو دیوار غم هام
زیادن توو دل من حرفای نزدم
حرفایی که باعث گرمای تنمن
دردای توو دل تو دردای منم هست
حس می کنمشون با اعضای بدنم
من غروب و خوب دوست دارم
تنمو با سختیا زود جوش دادم
وقتی بهتر میشم اوضاع بدتر نشه
حرفای درویشه خوب گوش دادم
یالا پاشو دیگه بیا سریع بریم دیره
تو همراهم نیای علی نمیشینه
حتی اگه با من هم سلیقه نیستی
یالا پاشو بیا بریم غریبه نیستی
یالا پاتو بزار تووی سفره ی ما
یالا توئم بیا قاطی عُقده ای ها
یه کم نفس بکش توو این هوای سنگین
حالا با کلمه درد جمله بساز
میکشم دردام و مثِ نقاش
میکشم فریاد و مثِ ارواح
میکشم نفس و توو زندگیم باز
میکشم سیگارم و عین فیلما
حالا که هر از گاهی سر میزنی به من
بدون روزایی بود خیلی جنگید علی
چقدر حرف از غصه و غم می زنیم
بی خیال مداد من فروشیه چند میخری
یواش همه چیزای من اینجا حراج
مداد و خودکار و دفتر و تراش
حراج نفس من واسه گُنده تراش
حراج زندگی و تموم اون غماش
قلب من با کلی درد و پارگی و خراش
حتی رفاقت و حتی قشنگی شباش
همه چیزم حراج همه چیزم حراج
اما یادت باشه کردم زندگیمو فداش
تویی که از معرفت دم می زنی
تویی که با همه موزیکای من لب می زنی
تویی که عاشق صدام و حرف منی
اینا همه فروشین بگو چند میخری
میخوام بدونم اصاً اهل جنگیدنی
میخوام بدونم توو غصه ها دم میزنی
به تو نمی یاد تو دنبال خندیدنی
تو دنبال سوژه واسه رقصیدنی
اون مداد الکی نی ، علی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چند ساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
الکی نی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چندساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
یالا بیا بِره روی دار غرورت
اینجا همه چِته غمن بگو شاد کدومه
یالا الان میره روی دار غرورت
یالا بیا بلرزه چهار ستونت
بیا ببین چطور با زندگیم چِفت شده موزیک
اینجا ماله کسیِ که سِفت کنه پوتین
بهتر برین توو یه کوچه ی خلوت
تو صدای منو یه هدفون کوچیک
شده ببینی یه جوونی که لات راه بره
که با غرور خاص خودش توو پاسگاه بره
نه دنبال دختر و مادمازله
فقط عاشق سه سِریِ گاد فادره
به قرآن قسم دوست دارم تخفیفی به جرمام ندن
شبای منو میدونن قرصام فقط
دوست دارم به هیچ خری قربان نگم
ایراد این زرد نبود ت*مام فقط
ایراد این من بودم با وُجدان طرف
علی سمت جاده های پل دار نرفت
علی سمت دنیای نرمال نرفت
به درک توئم اصاً حرفمو نبین
به درک حرفای قلبمو نبین
به درک پاشو برو دستمو نگیر
ولی به خودت قسم کسی اشکمو ندید
الان بلدم حسابی داد زدنو
حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
بلدم داد زدنو ، حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
یالا هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
گذشت از اون روزا چند سالی زود
روزایی که فکرمون شَر بازی بود
به قول تو همون روزایی که الافی بود
اما قشنگ بود هر چند که سر کاری بود
سکوت عجیبی بود شهر خالی بود
یادش بخیر چقدر جنجالی بود
علی شلوغ ولی پر تنهایی بود
اینا خاطرات خوب پارک شهرداری بود
یه سری أ بچه ها جدولی شدن
یه سری بای دادن و رفتنی شدن
واسه نوشتن دردا ورقه کمه
مجبورم بدنمو خط خطی کنم
من یه آدم لالم که زیاده حرفام
یه معتاد لعنتی به سیگار مَگنا
چند سالِ گُمم توو روزایی که گذشت
خودم آجر میزارم رو دیوار غم هام
زیادن توو دل من حرفای نزدم
حرفایی که باعث گرمای تنمن
دردای توو دل تو دردای منم هست
حس می کنمشون با اعضای بدنم
من غروب و خوب دوست دارم
تنمو با سختیا زود جوش دادم
وقتی بهتر میشم اوضاع بدتر نشه
حرفای درویشه خوب گوش دادم
یالا پاشو دیگه بیا سریع بریم دیره
تو همراهم نیای علی نمیشینه
حتی اگه با من هم سلیقه نیستی
یالا پاشو بیا بریم غریبه نیستی
یالا پاتو بزار تووی سفره ی ما
یالا توئم بیا قاطی عُقده ای ها
یه کم نفس بکش توو این هوای سنگین
حالا با کلمه درد جمله بساز
میکشم دردام و مثِ نقاش
میکشم فریاد و مثِ ارواح
میکشم نفس و توو زندگیم باز
میکشم سیگارم و عین فیلما
حالا که هر از گاهی سر میزنی به من
بدون روزایی بود خیلی جنگید علی
چقدر حرف از غصه و غم می زنیم
بی خیال مداد من فروشیه چند میخری
یواش همه چیزای من اینجا حراج
مداد و خودکار و دفتر و تراش
حراج نفس من واسه گُنده تراش
حراج زندگی و تموم اون غماش
قلب من با کلی درد و پارگی و خراش
حتی رفاقت و حتی قشنگی شباش
همه چیزم حراج همه چیزم حراج
اما یادت باشه کردم زندگیمو فداش
تویی که از معرفت دم می زنی
تویی که با همه موزیکای من لب می زنی
تویی که عاشق صدام و حرف منی
اینا همه فروشین بگو چند میخری
میخوام بدونم اصاً اهل جنگیدنی
میخوام بدونم توو غصه ها دم میزنی
به تو نمی یاد تو دنبال خندیدنی
تو دنبال سوژه واسه رقصیدنی
اون مداد الکی نی ، علی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چند ساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
الکی نی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چندساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
یالا بیا بِره روی دار غرورت
اینجا همه چِته غمن بگو شاد کدومه
یالا الان میره روی دار غرورت
یالا بیا بلرزه چهار ستونت
بیا ببین چطور با زندگیم چِفت شده موزیک
اینجا ماله کسیِ که سِفت کنه پوتین
بهتر برین توو یه کوچه ی خلوت
تو صدای منو یه هدفون کوچیک
شده ببینی یه جوونی که لات راه بره
که با غرور خاص خودش توو پاسگاه بره
نه دنبال دختر و مادمازله
فقط عاشق سه سِریِ گاد فادره
به قرآن قسم دوست دارم تخفیفی به جرمام ندن
شبای منو میدونن قرصام فقط
دوست دارم به هیچ خری قربان نگم
ایراد این زرد نبود ت*مام فقط
ایراد این من بودم با وُجدان طرف
علی سمت جاده های پل دار نرفت
علی سمت دنیای نرمال نرفت
به درک توئم اصاً حرفمو نبین
به درک حرفای قلبمو نبین
به درک پاشو برو دستمو نگیر
ولی به خودت قسم کسی اشکمو ندید
الان بلدم حسابی داد زدنو
حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
بلدم داد زدنو ، حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
یالا هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
روزایی که فکرمون شَر بازی بود
به قول تو همون روزایی که الافی بود
اما قشنگ بود هر چند که سر کاری بود
سکوت عجیبی بود شهر خالی بود
یادش بخیر چقدر جنجالی بود
علی شلوغ ولی پر تنهایی بود
اینا خاطرات خوب پارک شهرداری بود
یه سری أ بچه ها جدولی شدن
یه سری بای دادن و رفتنی شدن
واسه نوشتن دردا ورقه کمه
مجبورم بدنمو خط خطی کنم
من یه آدم لالم که زیاده حرفام
یه معتاد لعنتی به سیگار مَگنا
چند سالِ گُمم توو روزایی که گذشت
خودم آجر میزارم رو دیوار غم هام
زیادن توو دل من حرفای نزدم
حرفایی که باعث گرمای تنمن
دردای توو دل تو دردای منم هست
حس می کنمشون با اعضای بدنم
من غروب و خوب دوست دارم
تنمو با سختیا زود جوش دادم
وقتی بهتر میشم اوضاع بدتر نشه
حرفای درویشه خوب گوش دادم
یالا پاشو دیگه بیا سریع بریم دیره
تو همراهم نیای علی نمیشینه
حتی اگه با من هم سلیقه نیستی
یالا پاشو بیا بریم غریبه نیستی
یالا پاتو بزار تووی سفره ی ما
یالا توئم بیا قاطی عُقده ای ها
یه کم نفس بکش توو این هوای سنگین
حالا با کلمه درد جمله بساز
میکشم دردام و مثِ نقاش
میکشم فریاد و مثِ ارواح
میکشم نفس و توو زندگیم باز
میکشم سیگارم و عین فیلما
حالا که هر از گاهی سر میزنی به من
بدون روزایی بود خیلی جنگید علی
چقدر حرف از غصه و غم می زنیم
بی خیال مداد من فروشیه چند میخری
یواش همه چیزای من اینجا حراج
مداد و خودکار و دفتر و تراش
حراج نفس من واسه گُنده تراش
حراج زندگی و تموم اون غماش
قلب من با کلی درد و پارگی و خراش
حتی رفاقت و حتی قشنگی شباش
همه چیزم حراج همه چیزم حراج
اما یادت باشه کردم زندگیمو فداش
تویی که از معرفت دم می زنی
تویی که با همه موزیکای من لب می زنی
تویی که عاشق صدام و حرف منی
اینا همه فروشین بگو چند میخری
میخوام بدونم اصاً اهل جنگیدنی
میخوام بدونم توو غصه ها دم میزنی
به تو نمی یاد تو دنبال خندیدنی
تو دنبال سوژه واسه رقصیدنی
اون مداد الکی نی ، علی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چند ساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
الکی نی مینویسه باهاش
هرجایی میره اونم دیده میشه باهاش
گَلوی ما چندساله زیر تیغه داداش
پس بده مدادِ بد بیخ ریش صاحابش
یالا بیا بِره روی دار غرورت
اینجا همه چِته غمن بگو شاد کدومه
یالا الان میره روی دار غرورت
یالا بیا بلرزه چهار ستونت
بیا ببین چطور با زندگیم چِفت شده موزیک
اینجا ماله کسیِ که سِفت کنه پوتین
بهتر برین توو یه کوچه ی خلوت
تو صدای منو یه هدفون کوچیک
شده ببینی یه جوونی که لات راه بره
که با غرور خاص خودش توو پاسگاه بره
نه دنبال دختر و مادمازله
فقط عاشق سه سِریِ گاد فادره
به قرآن قسم دوست دارم تخفیفی به جرمام ندن
شبای منو میدونن قرصام فقط
دوست دارم به هیچ خری قربان نگم
ایراد این زرد نبود ت*مام فقط
ایراد این من بودم با وُجدان طرف
علی سمت جاده های پل دار نرفت
علی سمت دنیای نرمال نرفت
به درک توئم اصاً حرفمو نبین
به درک حرفای قلبمو نبین
به درک پاشو برو دستمو نگیر
ولی به خودت قسم کسی اشکمو ندید
الان بلدم حسابی داد زدنو
حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
بلدم داد زدنو ، حفظم همه روزای باختنمو
همون روزا بودن منو ساختنمو
الان می تونم بزنم حتی شاهرگمو
یالا هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
هردردی بود دیدی
یالا پاشو برو دیگه هر چی بود دیدی
حتی اگه فرضی بود دیدی
اگه غمی خشمی یا ترسی بود دیدی
دانلود آهنگ گنجشکک ها
گنجیشکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
بهتره دیگه برین خونتون
دردتون نخورد به دردمونر
کم زدنتون ، بستنتون ، ها ؟
کم توو قفس کردنتون باز
اومدین اینجا واسه پرواز
کم نکرده کردن گردنتون
از اینجا مثِ غریبه برین
از این شهر واسه همیشه برین
برین دنبال یه شهر بهتر
شاید به امید یه نتیجه برین
از سرتون ، زخم بدنتون
غمتون ، نوکتون ، جیک جیک صبحتون
ترسِ توو شبتون و حبس نفستون ، نفسم گرفت
برین یه جایی که ترسی نداره
واسه پرواز مرزی نداره
کلاغ ولگردی نداره
هیچ غمی و ترسی نداره
یه جایی که همه منظره ها خوبن
آدما وقتی وا میشن پنجره ها خوبن
کور و نگاه خوبن ، لال و صدا خوبن
شاپرکا خوبن ، شاه و گدا خوبن
بریم یه جا که ته قصه بی کویره
دور از سینه های آزاد که دشنه میدریدش
یه چند صباحی بو تشنگی نگیره
میشه بریم یه جا زندگی نمیره
نه کار ما نی ، آسمون دولتِ پرواز بال ما نی
نشونی ما همون خنده های مرده ـَست
چیزی جز این فریادِ نام ما نی
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
من که دیگه پیرم ، از این حرفا سیرم
یه جورایی گیرم ، شما برین میرم
برین ، برین این قفس رو بشکونین
برین سلام منو به نفس برسونین
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جایی با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
این خطا که میگن مرزن ندیدم
بدون هیچ التماسی ارزن خریدیم
تلخ نشین ، انقدر سخت نگیرین
رو سیم برق نشینین
کوچیکین ، ظریفین ، میمیرین
هر چقدر عزیزین غریبین ، میبینین
سخته ، این نفس تنگ تر از خود تنگه
این نفس ننگ تر از خود ننگه
وقتی یه لحظه حسی توو وجود تو نیست که بخنده سخته
شاید یه روزی همتون مامان داشتین
کلی مهر ، با وجود آذر یه آبان داشتین
درد ندیدین و دردی دردتون نشد
سردتون نشد
به دستتون نخورد تیر ، پاتونم نکرد گیر
شاید آزادی رو فقط نگفتین
شاید دیدینش ، حسش کردین ، انجامش دادین
بدون هیچ ترسی
گنجیشگکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
منم ، نام و نشونتون
منم ، هم زبونتون
درسته با همدیگه یکمی فرقو داشتیم
خسته بودیم ، کوفته بودیم ولی صبرو داشتیم
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جا با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
دور از اونجا که رویایِ مرده ـَست
پرواز توو تسخیر خفاش لکنته
دور از خیالِ جریان توو رودهای آزاد
توو اونجا که دریا یه مردابِ گنده ـَست
کل زندگی رو انشا کنیم به درد
هم هنوز نمرده املاء کنیم که هست
آسمون یعنی رقص فوجی از ما
با پروازمون امضا کنیم شکست
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
پرنده های بی هم زبون
بهتره دیگه برین خونتون
دردتون نخورد به دردمونر
کم زدنتون ، بستنتون ، ها ؟
کم توو قفس کردنتون باز
اومدین اینجا واسه پرواز
کم نکرده کردن گردنتون
از اینجا مثِ غریبه برین
از این شهر واسه همیشه برین
برین دنبال یه شهر بهتر
شاید به امید یه نتیجه برین
از سرتون ، زخم بدنتون
غمتون ، نوکتون ، جیک جیک صبحتون
ترسِ توو شبتون و حبس نفستون ، نفسم گرفت
برین یه جایی که ترسی نداره
واسه پرواز مرزی نداره
کلاغ ولگردی نداره
هیچ غمی و ترسی نداره
یه جایی که همه منظره ها خوبن
آدما وقتی وا میشن پنجره ها خوبن
کور و نگاه خوبن ، لال و صدا خوبن
شاپرکا خوبن ، شاه و گدا خوبن
بریم یه جا که ته قصه بی کویره
دور از سینه های آزاد که دشنه میدریدش
یه چند صباحی بو تشنگی نگیره
میشه بریم یه جا زندگی نمیره
نه کار ما نی ، آسمون دولتِ پرواز بال ما نی
نشونی ما همون خنده های مرده ـَست
چیزی جز این فریادِ نام ما نی
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
من که دیگه پیرم ، از این حرفا سیرم
یه جورایی گیرم ، شما برین میرم
برین ، برین این قفس رو بشکونین
برین سلام منو به نفس برسونین
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جایی با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
این خطا که میگن مرزن ندیدم
بدون هیچ التماسی ارزن خریدیم
تلخ نشین ، انقدر سخت نگیرین
رو سیم برق نشینین
کوچیکین ، ظریفین ، میمیرین
هر چقدر عزیزین غریبین ، میبینین
سخته ، این نفس تنگ تر از خود تنگه
این نفس ننگ تر از خود ننگه
وقتی یه لحظه حسی توو وجود تو نیست که بخنده سخته
شاید یه روزی همتون مامان داشتین
کلی مهر ، با وجود آذر یه آبان داشتین
درد ندیدین و دردی دردتون نشد
سردتون نشد
به دستتون نخورد تیر ، پاتونم نکرد گیر
شاید آزادی رو فقط نگفتین
شاید دیدینش ، حسش کردین ، انجامش دادین
بدون هیچ ترسی
گنجیشگکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
منم ، نام و نشونتون
منم ، هم زبونتون
درسته با همدیگه یکمی فرقو داشتیم
خسته بودیم ، کوفته بودیم ولی صبرو داشتیم
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جا با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
دور از اونجا که رویایِ مرده ـَست
پرواز توو تسخیر خفاش لکنته
دور از خیالِ جریان توو رودهای آزاد
توو اونجا که دریا یه مردابِ گنده ـَست
کل زندگی رو انشا کنیم به درد
هم هنوز نمرده املاء کنیم که هست
آسمون یعنی رقص فوجی از ما
با پروازمون امضا کنیم شکست
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
گنجیشکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
بهتره دیگه برین خونتون
دردتون نخورد به دردمونر
کم زدنتون ، بستنتون ، ها ؟
کم توو قفس کردنتون باز
اومدین اینجا واسه پرواز
کم نکرده کردن گردنتون
از اینجا مثِ غریبه برین
از این شهر واسه همیشه برین
برین دنبال یه شهر بهتر
شاید به امید یه نتیجه برین
از سرتون ، زخم بدنتون
غمتون ، نوکتون ، جیک جیک صبحتون
ترسِ توو شبتون و حبس نفستون ، نفسم گرفت
برین یه جایی که ترسی نداره
واسه پرواز مرزی نداره
کلاغ ولگردی نداره
هیچ غمی و ترسی نداره
یه جایی که همه منظره ها خوبن
آدما وقتی وا میشن پنجره ها خوبن
کور و نگاه خوبن ، لال و صدا خوبن
شاپرکا خوبن ، شاه و گدا خوبن
بریم یه جا که ته قصه بی کویره
دور از سینه های آزاد که دشنه میدریدش
یه چند صباحی بو تشنگی نگیره
میشه بریم یه جا زندگی نمیره
نه کار ما نی ، آسمون دولتِ پرواز بال ما نی
نشونی ما همون خنده های مرده ـَست
چیزی جز این فریادِ نام ما نی
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
من که دیگه پیرم ، از این حرفا سیرم
یه جورایی گیرم ، شما برین میرم
برین ، برین این قفس رو بشکونین
برین سلام منو به نفس برسونین
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جایی با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
این خطا که میگن مرزن ندیدم
بدون هیچ التماسی ارزن خریدیم
تلخ نشین ، انقدر سخت نگیرین
رو سیم برق نشینین
کوچیکین ، ظریفین ، میمیرین
هر چقدر عزیزین غریبین ، میبینین
سخته ، این نفس تنگ تر از خود تنگه
این نفس ننگ تر از خود ننگه
وقتی یه لحظه حسی توو وجود تو نیست که بخنده سخته
شاید یه روزی همتون مامان داشتین
کلی مهر ، با وجود آذر یه آبان داشتین
درد ندیدین و دردی دردتون نشد
سردتون نشد
به دستتون نخورد تیر ، پاتونم نکرد گیر
شاید آزادی رو فقط نگفتین
شاید دیدینش ، حسش کردین ، انجامش دادین
بدون هیچ ترسی
گنجیشگکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
منم ، نام و نشونتون
منم ، هم زبونتون
درسته با همدیگه یکمی فرقو داشتیم
خسته بودیم ، کوفته بودیم ولی صبرو داشتیم
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جا با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
دور از اونجا که رویایِ مرده ـَست
پرواز توو تسخیر خفاش لکنته
دور از خیالِ جریان توو رودهای آزاد
توو اونجا که دریا یه مردابِ گنده ـَست
کل زندگی رو انشا کنیم به درد
هم هنوز نمرده املاء کنیم که هست
آسمون یعنی رقص فوجی از ما
با پروازمون امضا کنیم شکست
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
پرنده های بی هم زبون
بهتره دیگه برین خونتون
دردتون نخورد به دردمونر
کم زدنتون ، بستنتون ، ها ؟
کم توو قفس کردنتون باز
اومدین اینجا واسه پرواز
کم نکرده کردن گردنتون
از اینجا مثِ غریبه برین
از این شهر واسه همیشه برین
برین دنبال یه شهر بهتر
شاید به امید یه نتیجه برین
از سرتون ، زخم بدنتون
غمتون ، نوکتون ، جیک جیک صبحتون
ترسِ توو شبتون و حبس نفستون ، نفسم گرفت
برین یه جایی که ترسی نداره
واسه پرواز مرزی نداره
کلاغ ولگردی نداره
هیچ غمی و ترسی نداره
یه جایی که همه منظره ها خوبن
آدما وقتی وا میشن پنجره ها خوبن
کور و نگاه خوبن ، لال و صدا خوبن
شاپرکا خوبن ، شاه و گدا خوبن
بریم یه جا که ته قصه بی کویره
دور از سینه های آزاد که دشنه میدریدش
یه چند صباحی بو تشنگی نگیره
میشه بریم یه جا زندگی نمیره
نه کار ما نی ، آسمون دولتِ پرواز بال ما نی
نشونی ما همون خنده های مرده ـَست
چیزی جز این فریادِ نام ما نی
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
من که دیگه پیرم ، از این حرفا سیرم
یه جورایی گیرم ، شما برین میرم
برین ، برین این قفس رو بشکونین
برین سلام منو به نفس برسونین
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جایی با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
این خطا که میگن مرزن ندیدم
بدون هیچ التماسی ارزن خریدیم
تلخ نشین ، انقدر سخت نگیرین
رو سیم برق نشینین
کوچیکین ، ظریفین ، میمیرین
هر چقدر عزیزین غریبین ، میبینین
سخته ، این نفس تنگ تر از خود تنگه
این نفس ننگ تر از خود ننگه
وقتی یه لحظه حسی توو وجود تو نیست که بخنده سخته
شاید یه روزی همتون مامان داشتین
کلی مهر ، با وجود آذر یه آبان داشتین
درد ندیدین و دردی دردتون نشد
سردتون نشد
به دستتون نخورد تیر ، پاتونم نکرد گیر
شاید آزادی رو فقط نگفتین
شاید دیدینش ، حسش کردین ، انجامش دادین
بدون هیچ ترسی
گنجیشگکای بی نام و نشون
پرنده های بی هم زبون
منم ، نام و نشونتون
منم ، هم زبونتون
درسته با همدیگه یکمی فرقو داشتیم
خسته بودیم ، کوفته بودیم ولی صبرو داشتیم
شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم
یه جا با هم قرارِ پریدن گذاشتیم
دور از اونجا که رویایِ مرده ـَست
پرواز توو تسخیر خفاش لکنته
دور از خیالِ جریان توو رودهای آزاد
توو اونجا که دریا یه مردابِ گنده ـَست
کل زندگی رو انشا کنیم به درد
هم هنوز نمرده املاء کنیم که هست
آسمون یعنی رقص فوجی از ما
با پروازمون امضا کنیم شکست
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد
توو این سرما دستام که تنهان
اگه توو ترسی ازت “ها” نمیخواد
دانلود آهنگ کویر
تو نه زبونی ، نه غمِ من به نونی
نه ارزونی نه عطر خفه خونی
یه بد کاره مثل تنت که دهن پاره تر از جدول لجنی
توو شهری از عطش
میخورم ازت نه چون که آب ندارم نه
مثل خودتم حساب ندارم نه
اهلی نمیشم از توو شیر مادرم
بهاره خطرو تا خِرخِره کشیده ساغر از سرم
توو سمه آسیابت
گندمم بچرخ ، که نونِ من یه شعری أ توو پوست قلبته
قلبی أ توو حد و رسم درد
دردی أ توو شعرای شب های اعماقی
داغ تری لعنتی أ خاک دستام
تو هویت منی نعره میکشی به جام
درختِ جنگی رو خاک سرخ انتقام
میوه ی تو شعرمه ، آب تو تن صدام
بلندی به قد نبضی از دوبارم
تو کشورِ شعورمی نه شهری از شعار
هیچوقت نگفتم که سهمی از تو دارم
همه افتخارم این بود که بخشی از تو باشم
رو کاغذ بی سر و ته قدغن ضرب
چرخیدم به دستت امضا شدم
خالقم شدی تا تو رو ابداع کنم
با تو جریان گرفتم از تو اجرا شدم
رو کشتیِ جیگر بدون بادبانات
یه سربازه بی احترامِ سر به سازِ ماناست
که روی اسلحه ـَش یه طرحه مُرده از گله
و شلیکی از درخت به مردمه
توو فصل یخ شکستی سرما ارغوان شدی
از کوچه رسیدی توو دست من جهان شدی
تو بی همه کس تری از بی کسیِ من
یه بی زمان که با من همزمان شدی و
من علی سورنا به شعر من بسابین
تا متاع رپ و أ توو عین من بچاقین
زنده باد طراوتت با شرارتم
مث خطای تیزی که میکشم روی کاغذم
رو بِیت های شرور شعرم قیمت بذارین شما
که دستاتون بازه واسه جنگیدن
من به قد جرمتون جرمم به تاریخ
منو بعد مرگم توو شعرم بکارید
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگاهم کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
واسه درد توو تنِ لت و پاره ـَم
من پسرِ صلحم اما ننم سرِ زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
زدم زیر میز اعتقاد جدم به جنگ
از خنده کم شدم ، درد بچه کرد
شدم دندونه لق توو دهن این خاک
من و کل کوچه های شهر عطسه کرد
یادم نمیره لبخند تلخه فریادم روی خاک درد از ستم
یادم نمیره زخمم ببین
امروز من فقط یه جنگم یه جنگ
من فرزند هیپ هاپ شرقم ، آشنایی
بالا خوای لات های بی سر و ته سازمانی
سگاتون صدامو أ پاچه میدریدن
شعر من استخون و نون واستون نبود
من توو خونم همینه تا نمیشم اینم
بی کَله سر نمیده باج نمیدم این
تنهایی جیگر میخواد با زانو های خاکی
جایی که منم بمیره ما نمیپذریم
میزنه سوز لای شاخه های مُردم
وقتی میوه ی مصلحت لای سازه های سلطست
این درخت وحشی ریشه ـَش توو کویره
تن نمیده به تزئین باغچه های قدرت
این تموم معنیه زنده بودن منه
بذار مانع ها روی رشدم بشینن
تموم میوه هامو کُشتن به چیدن
نمیدونی توو این راه پشتم چه بیوَست
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
نه ارزونی نه عطر خفه خونی
یه بد کاره مثل تنت که دهن پاره تر از جدول لجنی
توو شهری از عطش
میخورم ازت نه چون که آب ندارم نه
مثل خودتم حساب ندارم نه
اهلی نمیشم از توو شیر مادرم
بهاره خطرو تا خِرخِره کشیده ساغر از سرم
توو سمه آسیابت
گندمم بچرخ ، که نونِ من یه شعری أ توو پوست قلبته
قلبی أ توو حد و رسم درد
دردی أ توو شعرای شب های اعماقی
داغ تری لعنتی أ خاک دستام
تو هویت منی نعره میکشی به جام
درختِ جنگی رو خاک سرخ انتقام
میوه ی تو شعرمه ، آب تو تن صدام
بلندی به قد نبضی از دوبارم
تو کشورِ شعورمی نه شهری از شعار
هیچوقت نگفتم که سهمی از تو دارم
همه افتخارم این بود که بخشی از تو باشم
رو کاغذ بی سر و ته قدغن ضرب
چرخیدم به دستت امضا شدم
خالقم شدی تا تو رو ابداع کنم
با تو جریان گرفتم از تو اجرا شدم
رو کشتیِ جیگر بدون بادبانات
یه سربازه بی احترامِ سر به سازِ ماناست
که روی اسلحه ـَش یه طرحه مُرده از گله
و شلیکی از درخت به مردمه
توو فصل یخ شکستی سرما ارغوان شدی
از کوچه رسیدی توو دست من جهان شدی
تو بی همه کس تری از بی کسیِ من
یه بی زمان که با من همزمان شدی و
من علی سورنا به شعر من بسابین
تا متاع رپ و أ توو عین من بچاقین
زنده باد طراوتت با شرارتم
مث خطای تیزی که میکشم روی کاغذم
رو بِیت های شرور شعرم قیمت بذارین شما
که دستاتون بازه واسه جنگیدن
من به قد جرمتون جرمم به تاریخ
منو بعد مرگم توو شعرم بکارید
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگاهم کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
واسه درد توو تنِ لت و پاره ـَم
من پسرِ صلحم اما ننم سرِ زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
زدم زیر میز اعتقاد جدم به جنگ
از خنده کم شدم ، درد بچه کرد
شدم دندونه لق توو دهن این خاک
من و کل کوچه های شهر عطسه کرد
یادم نمیره لبخند تلخه فریادم روی خاک درد از ستم
یادم نمیره زخمم ببین
امروز من فقط یه جنگم یه جنگ
من فرزند هیپ هاپ شرقم ، آشنایی
بالا خوای لات های بی سر و ته سازمانی
سگاتون صدامو أ پاچه میدریدن
شعر من استخون و نون واستون نبود
من توو خونم همینه تا نمیشم اینم
بی کَله سر نمیده باج نمیدم این
تنهایی جیگر میخواد با زانو های خاکی
جایی که منم بمیره ما نمیپذریم
میزنه سوز لای شاخه های مُردم
وقتی میوه ی مصلحت لای سازه های سلطست
این درخت وحشی ریشه ـَش توو کویره
تن نمیده به تزئین باغچه های قدرت
این تموم معنیه زنده بودن منه
بذار مانع ها روی رشدم بشینن
تموم میوه هامو کُشتن به چیدن
نمیدونی توو این راه پشتم چه بیوَست
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
تو نه زبونی ، نه غمِ من به نونی
نه ارزونی نه عطر خفه خونی
یه بد کاره مثل تنت که دهن پاره تر از جدول لجنی
توو شهری از عطش
میخورم ازت نه چون که آب ندارم نه
مثل خودتم حساب ندارم نه
اهلی نمیشم از توو شیر مادرم
بهاره خطرو تا خِرخِره کشیده ساغر از سرم
توو سمه آسیابت
گندمم بچرخ ، که نونِ من یه شعری أ توو پوست قلبته
قلبی أ توو حد و رسم درد
دردی أ توو شعرای شب های اعماقی
داغ تری لعنتی أ خاک دستام
تو هویت منی نعره میکشی به جام
درختِ جنگی رو خاک سرخ انتقام
میوه ی تو شعرمه ، آب تو تن صدام
بلندی به قد نبضی از دوبارم
تو کشورِ شعورمی نه شهری از شعار
هیچوقت نگفتم که سهمی از تو دارم
همه افتخارم این بود که بخشی از تو باشم
رو کاغذ بی سر و ته قدغن ضرب
چرخیدم به دستت امضا شدم
خالقم شدی تا تو رو ابداع کنم
با تو جریان گرفتم از تو اجرا شدم
رو کشتیِ جیگر بدون بادبانات
یه سربازه بی احترامِ سر به سازِ ماناست
که روی اسلحه ـَش یه طرحه مُرده از گله
و شلیکی از درخت به مردمه
توو فصل یخ شکستی سرما ارغوان شدی
از کوچه رسیدی توو دست من جهان شدی
تو بی همه کس تری از بی کسیِ من
یه بی زمان که با من همزمان شدی و
من علی سورنا به شعر من بسابین
تا متاع رپ و أ توو عین من بچاقین
زنده باد طراوتت با شرارتم
مث خطای تیزی که میکشم روی کاغذم
رو بِیت های شرور شعرم قیمت بذارین شما
که دستاتون بازه واسه جنگیدن
من به قد جرمتون جرمم به تاریخ
منو بعد مرگم توو شعرم بکارید
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگاهم کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
واسه درد توو تنِ لت و پاره ـَم
من پسرِ صلحم اما ننم سرِ زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
زدم زیر میز اعتقاد جدم به جنگ
از خنده کم شدم ، درد بچه کرد
شدم دندونه لق توو دهن این خاک
من و کل کوچه های شهر عطسه کرد
یادم نمیره لبخند تلخه فریادم روی خاک درد از ستم
یادم نمیره زخمم ببین
امروز من فقط یه جنگم یه جنگ
من فرزند هیپ هاپ شرقم ، آشنایی
بالا خوای لات های بی سر و ته سازمانی
سگاتون صدامو أ پاچه میدریدن
شعر من استخون و نون واستون نبود
من توو خونم همینه تا نمیشم اینم
بی کَله سر نمیده باج نمیدم این
تنهایی جیگر میخواد با زانو های خاکی
جایی که منم بمیره ما نمیپذریم
میزنه سوز لای شاخه های مُردم
وقتی میوه ی مصلحت لای سازه های سلطست
این درخت وحشی ریشه ـَش توو کویره
تن نمیده به تزئین باغچه های قدرت
این تموم معنیه زنده بودن منه
بذار مانع ها روی رشدم بشینن
تموم میوه هامو کُشتن به چیدن
نمیدونی توو این راه پشتم چه بیوَست
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
نه ارزونی نه عطر خفه خونی
یه بد کاره مثل تنت که دهن پاره تر از جدول لجنی
توو شهری از عطش
میخورم ازت نه چون که آب ندارم نه
مثل خودتم حساب ندارم نه
اهلی نمیشم از توو شیر مادرم
بهاره خطرو تا خِرخِره کشیده ساغر از سرم
توو سمه آسیابت
گندمم بچرخ ، که نونِ من یه شعری أ توو پوست قلبته
قلبی أ توو حد و رسم درد
دردی أ توو شعرای شب های اعماقی
داغ تری لعنتی أ خاک دستام
تو هویت منی نعره میکشی به جام
درختِ جنگی رو خاک سرخ انتقام
میوه ی تو شعرمه ، آب تو تن صدام
بلندی به قد نبضی از دوبارم
تو کشورِ شعورمی نه شهری از شعار
هیچوقت نگفتم که سهمی از تو دارم
همه افتخارم این بود که بخشی از تو باشم
رو کاغذ بی سر و ته قدغن ضرب
چرخیدم به دستت امضا شدم
خالقم شدی تا تو رو ابداع کنم
با تو جریان گرفتم از تو اجرا شدم
رو کشتیِ جیگر بدون بادبانات
یه سربازه بی احترامِ سر به سازِ ماناست
که روی اسلحه ـَش یه طرحه مُرده از گله
و شلیکی از درخت به مردمه
توو فصل یخ شکستی سرما ارغوان شدی
از کوچه رسیدی توو دست من جهان شدی
تو بی همه کس تری از بی کسیِ من
یه بی زمان که با من همزمان شدی و
من علی سورنا به شعر من بسابین
تا متاع رپ و أ توو عین من بچاقین
زنده باد طراوتت با شرارتم
مث خطای تیزی که میکشم روی کاغذم
رو بِیت های شرور شعرم قیمت بذارین شما
که دستاتون بازه واسه جنگیدن
من به قد جرمتون جرمم به تاریخ
منو بعد مرگم توو شعرم بکارید
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگاهم کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
واسه درد توو تنِ لت و پاره ـَم
من پسرِ صلحم اما ننم سرِ زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
زدم زیر میز اعتقاد جدم به جنگ
از خنده کم شدم ، درد بچه کرد
شدم دندونه لق توو دهن این خاک
من و کل کوچه های شهر عطسه کرد
یادم نمیره لبخند تلخه فریادم روی خاک درد از ستم
یادم نمیره زخمم ببین
امروز من فقط یه جنگم یه جنگ
من فرزند هیپ هاپ شرقم ، آشنایی
بالا خوای لات های بی سر و ته سازمانی
سگاتون صدامو أ پاچه میدریدن
شعر من استخون و نون واستون نبود
من توو خونم همینه تا نمیشم اینم
بی کَله سر نمیده باج نمیدم این
تنهایی جیگر میخواد با زانو های خاکی
جایی که منم بمیره ما نمیپذریم
میزنه سوز لای شاخه های مُردم
وقتی میوه ی مصلحت لای سازه های سلطست
این درخت وحشی ریشه ـَش توو کویره
تن نمیده به تزئین باغچه های قدرت
این تموم معنیه زنده بودن منه
بذار مانع ها روی رشدم بشینن
تموم میوه هامو کُشتن به چیدن
نمیدونی توو این راه پشتم چه بیوَست
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی
توو امتداد سرمای دی
میکنم زندگی رو طی
نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی
دانلود آهنگ مجنون شهر
بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونس
بگو دید به کی زد ، بگو میخ بگو نعل
بگو بیاد پایین تر ، پایین پایین پایین تر
بگو بیاد پایین تر ، پایین تر أ پایین شهر
دلم میخواست روز بود ، همه چی دروغ بود
دود نبود دوست جایِ دود بود
منم دلم میخواست
ننم با بابام با ، هم خوب کنن تا منم شاد باشم
منم دلم میخواست
صبح أ خواب پاشم ، بدون فکر به دعوای شب
شرط میبندم حرف های تو با حرف های منو
لب های تو با لب های منو
شب های تو با شب های من پُره فرقن
منم دلم میخواست ، منم دلم میخواست
دونه کسی رو نگیره کبوترم بیاد
منم دلم میخواست ، شکستن شکسته بود
علف نبود سبزه بود ، عرق نبود قهوه بود
نبود نگرد نیست نه ، نموند ازم هیچ نه
توویِ اوج لذتم عروسکم میشکست
آسمونو دیدم وقتی از زمین زدم من
خستم ، قسم به پَست ترین قسم از
کثافتمو خبرم همینم که هستم
حتماً تو بهترین منم بدترین بدم نه
با اعصابم میجنگم از این سگدونی میترسم
میخوام بِکنم برم با افکارم میجنگم
خیال نکن توو شهر من حلوا دَم میکردن
حواسم نبود حتی تا شلوارم میکَندن
با دستام میساختم راه لعنتی رو
با حسرت میساختم مسیرو میرفتم
هر چَکی رو خورم صدام در نیومد
تا زنده هم هستم تا هستم هیپ هاپ هست
(م ) مثل مرگ معرفت مرد و
مُردن مرام و مُرفین و مَرد مست الکل
(ج) جرم جنایت جنگ جنگ جراحت
اوج جنون جسارت جوون جنم یعنی حرف
(ن) نون نون توویِ سفره نبود
کورخوند اون که میگفت میشه تموم
(و) وهم و وحشیانه ترین برخورد
و ولی اما اگر به این مردم
(ن) ننه ق*ه های نو پوش
تظاهر به دلسوزی به کهنه پوشا
(ش) شروعِ یه شب توویِ شهر
که گند زد به نفس کل روزات
(ه) هنوزم یه حرکتی هست
ه هیپ هاپ و یه هفت خطی هست
(ر) راه رفته راه مونده بازم
من هنوزم توو این زمین کاره مونده دارم
مجنون شهر یعنی خودِ من
مدیون رپ یعنی خودِ من
چیزی جز اینایی که میگم ندیدم
تو اینجوری نباش ولی من همینم
راه من قشنگ نیست توو رد پام نباش
ازم یه قهرمان نساز
نگو کی شمرده موزاییک های کف راهو کی جیره خوری برده
کی أ غصه دق میکرد و کی چه گ*هی خورده
خوب نگاه کن دیگه بارون نمیاد
دلم داغه ولی دارو نمیخوام
دنیا اَمون نمیداد آروم نمیذاشت
فقط بلد بود ک*ن وارونه میداد
درسته یاد نگرفتم ادب رو داشته باشم اما
مطمئنم واسه ی تو خیلی خوبن حرفام
اینجا خوشحالم از اینکه لات بار اومدم
این حر*میا همشون شاکین از حرفام
تا تهشون و دیدم از کلفت و سادشون پیرو حر*م زادشون
از نر تا مادشون میخورن میخوابن میخوابن میخورن
واسشون برج میکَنن میسازن میسازن میکَنن
واسشون میکُنن میکُنن میخونم ازشون
هر اتفاقی که باعث حضور دردمه
کثافتِ صدای من کثافت شهرمه
مهم نیست بُردن
مهم نیست بهترین شدن بدون جرأت
مهم نیست فرصت
مهم نیست هر روز زیادتر شدن عُقدت
تووی حس قدرت ، مهم نیست دشمن
بهم بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونه ست
واسه ی من مهم نیست گفتت
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونس
بگو دید به کی زد ، بگو میخ بگو نعل
بگو بیاد پایین تر ، پایین پایین پایین تر
بگو بیاد پایین تر ، پایین تر أ پایین شهر
دلم میخواست روز بود ، همه چی دروغ بود
دود نبود دوست جایِ دود بود
منم دلم میخواست
ننم با بابام با ، هم خوب کنن تا منم شاد باشم
منم دلم میخواست
صبح أ خواب پاشم ، بدون فکر به دعوای شب
شرط میبندم حرف های تو با حرف های منو
لب های تو با لب های منو
شب های تو با شب های من پُره فرقن
منم دلم میخواست ، منم دلم میخواست
دونه کسی رو نگیره کبوترم بیاد
منم دلم میخواست ، شکستن شکسته بود
علف نبود سبزه بود ، عرق نبود قهوه بود
نبود نگرد نیست نه ، نموند ازم هیچ نه
توویِ اوج لذتم عروسکم میشکست
آسمونو دیدم وقتی از زمین زدم من
خستم ، قسم به پَست ترین قسم از
کثافتمو خبرم همینم که هستم
حتماً تو بهترین منم بدترین بدم نه
با اعصابم میجنگم از این سگدونی میترسم
میخوام بِکنم برم با افکارم میجنگم
خیال نکن توو شهر من حلوا دَم میکردن
حواسم نبود حتی تا شلوارم میکَندن
با دستام میساختم راه لعنتی رو
با حسرت میساختم مسیرو میرفتم
هر چَکی رو خورم صدام در نیومد
تا زنده هم هستم تا هستم هیپ هاپ هست
(م ) مثل مرگ معرفت مرد و
مُردن مرام و مُرفین و مَرد مست الکل
(ج) جرم جنایت جنگ جنگ جراحت
اوج جنون جسارت جوون جنم یعنی حرف
(ن) نون نون توویِ سفره نبود
کورخوند اون که میگفت میشه تموم
(و) وهم و وحشیانه ترین برخورد
و ولی اما اگر به این مردم
(ن) ننه ق*ه های نو پوش
تظاهر به دلسوزی به کهنه پوشا
(ش) شروعِ یه شب توویِ شهر
که گند زد به نفس کل روزات
(ه) هنوزم یه حرکتی هست
ه هیپ هاپ و یه هفت خطی هست
(ر) راه رفته راه مونده بازم
من هنوزم توو این زمین کاره مونده دارم
مجنون شهر یعنی خودِ من
مدیون رپ یعنی خودِ من
چیزی جز اینایی که میگم ندیدم
تو اینجوری نباش ولی من همینم
راه من قشنگ نیست توو رد پام نباش
ازم یه قهرمان نساز
نگو کی شمرده موزاییک های کف راهو کی جیره خوری برده
کی أ غصه دق میکرد و کی چه گ*هی خورده
خوب نگاه کن دیگه بارون نمیاد
دلم داغه ولی دارو نمیخوام
دنیا اَمون نمیداد آروم نمیذاشت
فقط بلد بود ک*ن وارونه میداد
درسته یاد نگرفتم ادب رو داشته باشم اما
مطمئنم واسه ی تو خیلی خوبن حرفام
اینجا خوشحالم از اینکه لات بار اومدم
این حر*میا همشون شاکین از حرفام
تا تهشون و دیدم از کلفت و سادشون پیرو حر*م زادشون
از نر تا مادشون میخورن میخوابن میخوابن میخورن
واسشون برج میکَنن میسازن میسازن میکَنن
واسشون میکُنن میکُنن میخونم ازشون
هر اتفاقی که باعث حضور دردمه
کثافتِ صدای من کثافت شهرمه
مهم نیست بُردن
مهم نیست بهترین شدن بدون جرأت
مهم نیست فرصت
مهم نیست هر روز زیادتر شدن عُقدت
تووی حس قدرت ، مهم نیست دشمن
بهم بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونه ست
واسه ی من مهم نیست گفتت
بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونس
بگو دید به کی زد ، بگو میخ بگو نعل
بگو بیاد پایین تر ، پایین پایین پایین تر
بگو بیاد پایین تر ، پایین تر أ پایین شهر
دلم میخواست روز بود ، همه چی دروغ بود
دود نبود دوست جایِ دود بود
منم دلم میخواست
ننم با بابام با ، هم خوب کنن تا منم شاد باشم
منم دلم میخواست
صبح أ خواب پاشم ، بدون فکر به دعوای شب
شرط میبندم حرف های تو با حرف های منو
لب های تو با لب های منو
شب های تو با شب های من پُره فرقن
منم دلم میخواست ، منم دلم میخواست
دونه کسی رو نگیره کبوترم بیاد
منم دلم میخواست ، شکستن شکسته بود
علف نبود سبزه بود ، عرق نبود قهوه بود
نبود نگرد نیست نه ، نموند ازم هیچ نه
توویِ اوج لذتم عروسکم میشکست
آسمونو دیدم وقتی از زمین زدم من
خستم ، قسم به پَست ترین قسم از
کثافتمو خبرم همینم که هستم
حتماً تو بهترین منم بدترین بدم نه
با اعصابم میجنگم از این سگدونی میترسم
میخوام بِکنم برم با افکارم میجنگم
خیال نکن توو شهر من حلوا دَم میکردن
حواسم نبود حتی تا شلوارم میکَندن
با دستام میساختم راه لعنتی رو
با حسرت میساختم مسیرو میرفتم
هر چَکی رو خورم صدام در نیومد
تا زنده هم هستم تا هستم هیپ هاپ هست
(م ) مثل مرگ معرفت مرد و
مُردن مرام و مُرفین و مَرد مست الکل
(ج) جرم جنایت جنگ جنگ جراحت
اوج جنون جسارت جوون جنم یعنی حرف
(ن) نون نون توویِ سفره نبود
کورخوند اون که میگفت میشه تموم
(و) وهم و وحشیانه ترین برخورد
و ولی اما اگر به این مردم
(ن) ننه ق*ه های نو پوش
تظاهر به دلسوزی به کهنه پوشا
(ش) شروعِ یه شب توویِ شهر
که گند زد به نفس کل روزات
(ه) هنوزم یه حرکتی هست
ه هیپ هاپ و یه هفت خطی هست
(ر) راه رفته راه مونده بازم
من هنوزم توو این زمین کاره مونده دارم
مجنون شهر یعنی خودِ من
مدیون رپ یعنی خودِ من
چیزی جز اینایی که میگم ندیدم
تو اینجوری نباش ولی من همینم
راه من قشنگ نیست توو رد پام نباش
ازم یه قهرمان نساز
نگو کی شمرده موزاییک های کف راهو کی جیره خوری برده
کی أ غصه دق میکرد و کی چه گ*هی خورده
خوب نگاه کن دیگه بارون نمیاد
دلم داغه ولی دارو نمیخوام
دنیا اَمون نمیداد آروم نمیذاشت
فقط بلد بود ک*ن وارونه میداد
درسته یاد نگرفتم ادب رو داشته باشم اما
مطمئنم واسه ی تو خیلی خوبن حرفام
اینجا خوشحالم از اینکه لات بار اومدم
این حر*میا همشون شاکین از حرفام
تا تهشون و دیدم از کلفت و سادشون پیرو حر*م زادشون
از نر تا مادشون میخورن میخوابن میخوابن میخورن
واسشون برج میکَنن میسازن میسازن میکَنن
واسشون میکُنن میکُنن میخونم ازشون
هر اتفاقی که باعث حضور دردمه
کثافتِ صدای من کثافت شهرمه
مهم نیست بُردن
مهم نیست بهترین شدن بدون جرأت
مهم نیست فرصت
مهم نیست هر روز زیادتر شدن عُقدت
تووی حس قدرت ، مهم نیست دشمن
بهم بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونه ست
واسه ی من مهم نیست گفتت
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونس
بگو دید به کی زد ، بگو میخ بگو نعل
بگو بیاد پایین تر ، پایین پایین پایین تر
بگو بیاد پایین تر ، پایین تر أ پایین شهر
دلم میخواست روز بود ، همه چی دروغ بود
دود نبود دوست جایِ دود بود
منم دلم میخواست
ننم با بابام با ، هم خوب کنن تا منم شاد باشم
منم دلم میخواست
صبح أ خواب پاشم ، بدون فکر به دعوای شب
شرط میبندم حرف های تو با حرف های منو
لب های تو با لب های منو
شب های تو با شب های من پُره فرقن
منم دلم میخواست ، منم دلم میخواست
دونه کسی رو نگیره کبوترم بیاد
منم دلم میخواست ، شکستن شکسته بود
علف نبود سبزه بود ، عرق نبود قهوه بود
نبود نگرد نیست نه ، نموند ازم هیچ نه
توویِ اوج لذتم عروسکم میشکست
آسمونو دیدم وقتی از زمین زدم من
خستم ، قسم به پَست ترین قسم از
کثافتمو خبرم همینم که هستم
حتماً تو بهترین منم بدترین بدم نه
با اعصابم میجنگم از این سگدونی میترسم
میخوام بِکنم برم با افکارم میجنگم
خیال نکن توو شهر من حلوا دَم میکردن
حواسم نبود حتی تا شلوارم میکَندن
با دستام میساختم راه لعنتی رو
با حسرت میساختم مسیرو میرفتم
هر چَکی رو خورم صدام در نیومد
تا زنده هم هستم تا هستم هیپ هاپ هست
(م ) مثل مرگ معرفت مرد و
مُردن مرام و مُرفین و مَرد مست الکل
(ج) جرم جنایت جنگ جنگ جراحت
اوج جنون جسارت جوون جنم یعنی حرف
(ن) نون نون توویِ سفره نبود
کورخوند اون که میگفت میشه تموم
(و) وهم و وحشیانه ترین برخورد
و ولی اما اگر به این مردم
(ن) ننه ق*ه های نو پوش
تظاهر به دلسوزی به کهنه پوشا
(ش) شروعِ یه شب توویِ شهر
که گند زد به نفس کل روزات
(ه) هنوزم یه حرکتی هست
ه هیپ هاپ و یه هفت خطی هست
(ر) راه رفته راه مونده بازم
من هنوزم توو این زمین کاره مونده دارم
مجنون شهر یعنی خودِ من
مدیون رپ یعنی خودِ من
چیزی جز اینایی که میگم ندیدم
تو اینجوری نباش ولی من همینم
راه من قشنگ نیست توو رد پام نباش
ازم یه قهرمان نساز
نگو کی شمرده موزاییک های کف راهو کی جیره خوری برده
کی أ غصه دق میکرد و کی چه گ*هی خورده
خوب نگاه کن دیگه بارون نمیاد
دلم داغه ولی دارو نمیخوام
دنیا اَمون نمیداد آروم نمیذاشت
فقط بلد بود ک*ن وارونه میداد
درسته یاد نگرفتم ادب رو داشته باشم اما
مطمئنم واسه ی تو خیلی خوبن حرفام
اینجا خوشحالم از اینکه لات بار اومدم
این حر*میا همشون شاکین از حرفام
تا تهشون و دیدم از کلفت و سادشون پیرو حر*م زادشون
از نر تا مادشون میخورن میخوابن میخوابن میخورن
واسشون برج میکَنن میسازن میسازن میکَنن
واسشون میکُنن میکُنن میخونم ازشون
هر اتفاقی که باعث حضور دردمه
کثافتِ صدای من کثافت شهرمه
مهم نیست بُردن
مهم نیست بهترین شدن بدون جرأت
مهم نیست فرصت
مهم نیست هر روز زیادتر شدن عُقدت
تووی حس قدرت ، مهم نیست دشمن
بهم بگو راست بگو چپ ، بگو داغ بگو سرد
بگو شاد بگو تلخ ، بگو باد بگو برف
بگو لات بگو رد ، بگو این دیوونه ست
واسه ی من مهم نیست گفتت
دانلود آهنگ مستی
رفیق من امشب بد مستم
یا زیاد خوردم یا کم جنبم
پل تگری زدنو رد کردم
اصاً نمیدونم که با خودم چند چندم
من دچار سر دردم
تب دارم یه جورایی لش کردم
پی شکسته بندو این داستانا نباش
من بدجوری از خودم در رفتم
خیلی خوردم ولی هنوز نمردم
این الکلا هنوز منو نکشتن
فراموش کارم ایرادم اینه
پیک خالی جلومو و میگم هنوز نخوردم
بریز پیک بعد و علی نسخ توئه
دم ساقی گرم و سبد پرش
این که زیاد خوردم این نظر توئه
هر پیک پیک یه خبر نوئه
شاید ریختن اینا تو رو خسته کنه
بِده من بریزم از اول دست توئه
بخور نوش دم هرچی مستی خوره
بزار یه قصه بگم واست مزه کنه
یه یارو بود می گفتن پهلوونه
هر روز می رفت توویِ قهوه خونه
دو تا بطری عرق و دوتا استکان میخواست
می شست می خورد میرفت مست تا خونه
تا اون قهوه چی پرسید صبح تا میای
تا آخر شبش که شل راه میای
عرق یا ویسکی و ودکا میخوای
چرا از هر کدومشون دوتا میخوای
گفت ما سه تا بودیم سه تا رفیق
قول دادیم هر جایی تنها بریم
جای هم بخوریم جای هم مست کنیم
جای خالی همدیگه بره پیک روی میز
گفت باشه ولی هرچی گشتم
گفتی سه تا اینا ، دوتاست و من توو شکم
یارو یه نگاه بهش کرد و بعد با لبخند
گفت این سهم اون دوتاست من توو ترکم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
یا زیاد خوردم یا کم جنبم
پل تگری زدنو رد کردم
اصاً نمیدونم که با خودم چند چندم
من دچار سر دردم
تب دارم یه جورایی لش کردم
پی شکسته بندو این داستانا نباش
من بدجوری از خودم در رفتم
خیلی خوردم ولی هنوز نمردم
این الکلا هنوز منو نکشتن
فراموش کارم ایرادم اینه
پیک خالی جلومو و میگم هنوز نخوردم
بریز پیک بعد و علی نسخ توئه
دم ساقی گرم و سبد پرش
این که زیاد خوردم این نظر توئه
هر پیک پیک یه خبر نوئه
شاید ریختن اینا تو رو خسته کنه
بِده من بریزم از اول دست توئه
بخور نوش دم هرچی مستی خوره
بزار یه قصه بگم واست مزه کنه
یه یارو بود می گفتن پهلوونه
هر روز می رفت توویِ قهوه خونه
دو تا بطری عرق و دوتا استکان میخواست
می شست می خورد میرفت مست تا خونه
تا اون قهوه چی پرسید صبح تا میای
تا آخر شبش که شل راه میای
عرق یا ویسکی و ودکا میخوای
چرا از هر کدومشون دوتا میخوای
گفت ما سه تا بودیم سه تا رفیق
قول دادیم هر جایی تنها بریم
جای هم بخوریم جای هم مست کنیم
جای خالی همدیگه بره پیک روی میز
گفت باشه ولی هرچی گشتم
گفتی سه تا اینا ، دوتاست و من توو شکم
یارو یه نگاه بهش کرد و بعد با لبخند
گفت این سهم اون دوتاست من توو ترکم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
رفیق من امشب بد مستم
یا زیاد خوردم یا کم جنبم
پل تگری زدنو رد کردم
اصاً نمیدونم که با خودم چند چندم
من دچار سر دردم
تب دارم یه جورایی لش کردم
پی شکسته بندو این داستانا نباش
من بدجوری از خودم در رفتم
خیلی خوردم ولی هنوز نمردم
این الکلا هنوز منو نکشتن
فراموش کارم ایرادم اینه
پیک خالی جلومو و میگم هنوز نخوردم
بریز پیک بعد و علی نسخ توئه
دم ساقی گرم و سبد پرش
این که زیاد خوردم این نظر توئه
هر پیک پیک یه خبر نوئه
شاید ریختن اینا تو رو خسته کنه
بِده من بریزم از اول دست توئه
بخور نوش دم هرچی مستی خوره
بزار یه قصه بگم واست مزه کنه
یه یارو بود می گفتن پهلوونه
هر روز می رفت توویِ قهوه خونه
دو تا بطری عرق و دوتا استکان میخواست
می شست می خورد میرفت مست تا خونه
تا اون قهوه چی پرسید صبح تا میای
تا آخر شبش که شل راه میای
عرق یا ویسکی و ودکا میخوای
چرا از هر کدومشون دوتا میخوای
گفت ما سه تا بودیم سه تا رفیق
قول دادیم هر جایی تنها بریم
جای هم بخوریم جای هم مست کنیم
جای خالی همدیگه بره پیک روی میز
گفت باشه ولی هرچی گشتم
گفتی سه تا اینا ، دوتاست و من توو شکم
یارو یه نگاه بهش کرد و بعد با لبخند
گفت این سهم اون دوتاست من توو ترکم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
یا زیاد خوردم یا کم جنبم
پل تگری زدنو رد کردم
اصاً نمیدونم که با خودم چند چندم
من دچار سر دردم
تب دارم یه جورایی لش کردم
پی شکسته بندو این داستانا نباش
من بدجوری از خودم در رفتم
خیلی خوردم ولی هنوز نمردم
این الکلا هنوز منو نکشتن
فراموش کارم ایرادم اینه
پیک خالی جلومو و میگم هنوز نخوردم
بریز پیک بعد و علی نسخ توئه
دم ساقی گرم و سبد پرش
این که زیاد خوردم این نظر توئه
هر پیک پیک یه خبر نوئه
شاید ریختن اینا تو رو خسته کنه
بِده من بریزم از اول دست توئه
بخور نوش دم هرچی مستی خوره
بزار یه قصه بگم واست مزه کنه
یه یارو بود می گفتن پهلوونه
هر روز می رفت توویِ قهوه خونه
دو تا بطری عرق و دوتا استکان میخواست
می شست می خورد میرفت مست تا خونه
تا اون قهوه چی پرسید صبح تا میای
تا آخر شبش که شل راه میای
عرق یا ویسکی و ودکا میخوای
چرا از هر کدومشون دوتا میخوای
گفت ما سه تا بودیم سه تا رفیق
قول دادیم هر جایی تنها بریم
جای هم بخوریم جای هم مست کنیم
جای خالی همدیگه بره پیک روی میز
گفت باشه ولی هرچی گشتم
گفتی سه تا اینا ، دوتاست و من توو شکم
یارو یه نگاه بهش کرد و بعد با لبخند
گفت این سهم اون دوتاست من توو ترکم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
مستی راستی کولیا بردن
منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیلی مرد بود قده دونفر خورد
من چی بگم که قده دنیا خوردم
دانلود آهنگ نگار
دو تا دستی که آرنجت از آفتاب میزنه دَم
زانوهات رفیق چونه ـَتن نگار
یه ترسی از جهان به قدرِ این جهانر
همیشه یه اُتِللو گیره توو گلوگاهِ گلوش
شک بلیطِ دیدن منظرست
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتابو مث خاک کجای جهان یار کدوماست؟
بیارش ، طبیعتو طبعیتت جنگ میکنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ میکنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
توو پیچ و خمِ زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ ، میکنه
حالِ بدت حالِ منو بد میکنه
تو پیدا ترین راهِ گمراهیامی
تو اعتیادِ ترکِ معتادیامی
اصلی ترین دلیلِ گستاخیامی
زخم رو صورتِ جغرافیامی
تو بهترین نقاشِ نقشی نگار
رویِ تنِ جهان من پخشی نگار
من هم شاعرم ، تو مخلوق من خالقم
زندگیِ تو توو دستِ قلم منه
نوشتمت أ دیشب پونزده ساله میگذره
که نوزاد بودی فراری دادمت از
شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم ، آوردی منو
اووو تا کجا بُردی منو
تبر ، کوره ، سَر میوردی
میمُردی یه خانوم ازم درمیوردی
من چیم کمتر از سیندرلاست
چی میشد لنگه ی کفشم توو یه قَصرکی جا میموند
دستام با یه دستی توو قصه یکی میشد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
توو رویای کودکی بازی کن با سرما
چِش گذاشت دَر رو ، نمیدونمت
شاید بد خط نوشتمت نمیخوننت
دلیلِ خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم ، شاید تو یه طرحی از خودِ من
همین پیچیدگی باعث شده بیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن میده به گُله
میونِ این همه مژده گونی بگیر که خوابن
یه عمرو راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته ، یه خِش خِش برگ مزاحم میتونه مرگ بشه
دلیلِ تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شبِ تاریک همینه
تو اگه نَوَزی مُردی
قصه ی تو قصه یِ باده ، تو اگه نَوَزی مُردی
زانوهات رفیق چونه ـَتن نگار
یه ترسی از جهان به قدرِ این جهانر
همیشه یه اُتِللو گیره توو گلوگاهِ گلوش
شک بلیطِ دیدن منظرست
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتابو مث خاک کجای جهان یار کدوماست؟
بیارش ، طبیعتو طبعیتت جنگ میکنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ میکنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
توو پیچ و خمِ زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ ، میکنه
حالِ بدت حالِ منو بد میکنه
تو پیدا ترین راهِ گمراهیامی
تو اعتیادِ ترکِ معتادیامی
اصلی ترین دلیلِ گستاخیامی
زخم رو صورتِ جغرافیامی
تو بهترین نقاشِ نقشی نگار
رویِ تنِ جهان من پخشی نگار
من هم شاعرم ، تو مخلوق من خالقم
زندگیِ تو توو دستِ قلم منه
نوشتمت أ دیشب پونزده ساله میگذره
که نوزاد بودی فراری دادمت از
شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم ، آوردی منو
اووو تا کجا بُردی منو
تبر ، کوره ، سَر میوردی
میمُردی یه خانوم ازم درمیوردی
من چیم کمتر از سیندرلاست
چی میشد لنگه ی کفشم توو یه قَصرکی جا میموند
دستام با یه دستی توو قصه یکی میشد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
توو رویای کودکی بازی کن با سرما
چِش گذاشت دَر رو ، نمیدونمت
شاید بد خط نوشتمت نمیخوننت
دلیلِ خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم ، شاید تو یه طرحی از خودِ من
همین پیچیدگی باعث شده بیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن میده به گُله
میونِ این همه مژده گونی بگیر که خوابن
یه عمرو راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته ، یه خِش خِش برگ مزاحم میتونه مرگ بشه
دلیلِ تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شبِ تاریک همینه
تو اگه نَوَزی مُردی
قصه ی تو قصه یِ باده ، تو اگه نَوَزی مُردی
دو تا دستی که آرنجت از آفتاب میزنه دَم
زانوهات رفیق چونه ـَتن نگار
یه ترسی از جهان به قدرِ این جهانر
همیشه یه اُتِللو گیره توو گلوگاهِ گلوش
شک بلیطِ دیدن منظرست
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتابو مث خاک کجای جهان یار کدوماست؟
بیارش ، طبیعتو طبعیتت جنگ میکنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ میکنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
توو پیچ و خمِ زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ ، میکنه
حالِ بدت حالِ منو بد میکنه
تو پیدا ترین راهِ گمراهیامی
تو اعتیادِ ترکِ معتادیامی
اصلی ترین دلیلِ گستاخیامی
زخم رو صورتِ جغرافیامی
تو بهترین نقاشِ نقشی نگار
رویِ تنِ جهان من پخشی نگار
من هم شاعرم ، تو مخلوق من خالقم
زندگیِ تو توو دستِ قلم منه
نوشتمت أ دیشب پونزده ساله میگذره
که نوزاد بودی فراری دادمت از
شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم ، آوردی منو
اووو تا کجا بُردی منو
تبر ، کوره ، سَر میوردی
میمُردی یه خانوم ازم درمیوردی
من چیم کمتر از سیندرلاست
چی میشد لنگه ی کفشم توو یه قَصرکی جا میموند
دستام با یه دستی توو قصه یکی میشد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
توو رویای کودکی بازی کن با سرما
چِش گذاشت دَر رو ، نمیدونمت
شاید بد خط نوشتمت نمیخوننت
دلیلِ خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم ، شاید تو یه طرحی از خودِ من
همین پیچیدگی باعث شده بیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن میده به گُله
میونِ این همه مژده گونی بگیر که خوابن
یه عمرو راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته ، یه خِش خِش برگ مزاحم میتونه مرگ بشه
دلیلِ تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شبِ تاریک همینه
تو اگه نَوَزی مُردی
قصه ی تو قصه یِ باده ، تو اگه نَوَزی مُردی
زانوهات رفیق چونه ـَتن نگار
یه ترسی از جهان به قدرِ این جهانر
همیشه یه اُتِللو گیره توو گلوگاهِ گلوش
شک بلیطِ دیدن منظرست
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتابو مث خاک کجای جهان یار کدوماست؟
بیارش ، طبیعتو طبعیتت جنگ میکنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ میکنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
توو پیچ و خمِ زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ ، میکنه
حالِ بدت حالِ منو بد میکنه
تو پیدا ترین راهِ گمراهیامی
تو اعتیادِ ترکِ معتادیامی
اصلی ترین دلیلِ گستاخیامی
زخم رو صورتِ جغرافیامی
تو بهترین نقاشِ نقشی نگار
رویِ تنِ جهان من پخشی نگار
من هم شاعرم ، تو مخلوق من خالقم
زندگیِ تو توو دستِ قلم منه
نوشتمت أ دیشب پونزده ساله میگذره
که نوزاد بودی فراری دادمت از
شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم ، آوردی منو
اووو تا کجا بُردی منو
تبر ، کوره ، سَر میوردی
میمُردی یه خانوم ازم درمیوردی
من چیم کمتر از سیندرلاست
چی میشد لنگه ی کفشم توو یه قَصرکی جا میموند
دستام با یه دستی توو قصه یکی میشد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
توو رویای کودکی بازی کن با سرما
چِش گذاشت دَر رو ، نمیدونمت
شاید بد خط نوشتمت نمیخوننت
دلیلِ خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم ، شاید تو یه طرحی از خودِ من
همین پیچیدگی باعث شده بیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن میده به گُله
میونِ این همه مژده گونی بگیر که خوابن
یه عمرو راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته ، یه خِش خِش برگ مزاحم میتونه مرگ بشه
دلیلِ تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شبِ تاریک همینه
تو اگه نَوَزی مُردی
قصه ی تو قصه یِ باده ، تو اگه نَوَزی مُردی
دانلود آهنگ نمیترسم
نمیترسم از آیندت مسیرِ تو رو باید رفت
میلروزنمت با هر خط ، تکون بخور مادر *گ
خاکِ تو منو خاکم کرد ، زنجیرِ تنت هلاکم کرد
خفقانِ تو لالم کرد ، ماتم کده ی تو ماتم کرد
اشک نمیاد یه دونه قطرم ، کُشتم حسمو بدون نبضم
افتادی تو به جونه قلبم ، این دفعه قلبتو نشونه رفتم
همه لحظاتِ پِرتیمو پس بده ، دغدغه های فکریمو پس بده
قدمای کیلومتریمو پس بده ، اشکِ برادرم مهدی رو پس بده
ببین دردو همه اینا تقصیر توئه
منه وحشی دوره گردو ، همه اینا تقصیر توئه
ببین دست خشک و سردو ، همه اینا تقصیر توئه
رنگ غم حس درد ، همه اینا تقصیر توئه
ببین چطور سگ خور شدم ، همه اینا تقصیر توئه
با هر آش و لا*ی دم خور شدم همه ، اینا تقصیر توئه
چطو معتاد الکل شدم ، همه اینا تقصیر توئه
چطو از کم شدن پُر شدم ، مادر *گ اینا کار توئه
من تموم شهرو گشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
تموم تلخیه سرگذشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه الان یه چرکه غُدم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه حتی عشقم ج*نده شد رفت ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه یکی واسه آزادی داد زد ، مادر *گ اینا کار توئه
مادرم وسط لالایی خواب رفت ، مادر *گ کار توئه
اگه میبینی که تنم پارس ، مادر *گ اینا کار توئه
ولی هنوزم جنم دارم ، مادر *گ اینم کار توئه
نمیترسم حتی أ تو ، متنفر از هم شب هم صبح
دیگه بار نکن هر جفنگو ببین جفتمون هاریم هم من هم تو
هم من هم تو خوب میدونیم ، مجنونیم مجنون میمونیم
خیلیا رو تنمون ریختن خون ، توویِ خون میمونیم
بگو به اون که اون بالا نشست ، روی تنت اون که صاحبته
بهش بگو من دیگه آماده ام ، وقتش رسیده که آماده شه
بگو من از چی دَم میزنم ، چرا حرف از زیاد و کم می زنم
با بهترین قلم دنیا بنویسه ، با یه مداد ضربدرو من میزنم بگو
دیگه پیرم دراومد از جایی که پیرهن دراومد
از آدما متنفرم ، چون هیچکدوم پیشم نموندن
بگو من از چی دم می زنم چرا حرف از زیاد و کم میزنم
بگو من از چی دَم میزنم ، حرف از زیاد و کم میزنم
الان گرگ و میشه هوا ، گرگا میشن
روشن شه میش و گرگا میشن
خیلیا اینجا با گرگا شیشن
ولی تهش میبینی که قربانی شن
شاید موند شاید رفت ، شاید به تلخی عادت کرد
من روی خاکت زندم ، نمیترسم از آیندت
میلروزنمت با هر خط ، تکون بخور مادر *گ
خاکِ تو منو خاکم کرد ، زنجیرِ تنت هلاکم کرد
خفقانِ تو لالم کرد ، ماتم کده ی تو ماتم کرد
اشک نمیاد یه دونه قطرم ، کُشتم حسمو بدون نبضم
افتادی تو به جونه قلبم ، این دفعه قلبتو نشونه رفتم
همه لحظاتِ پِرتیمو پس بده ، دغدغه های فکریمو پس بده
قدمای کیلومتریمو پس بده ، اشکِ برادرم مهدی رو پس بده
ببین دردو همه اینا تقصیر توئه
منه وحشی دوره گردو ، همه اینا تقصیر توئه
ببین دست خشک و سردو ، همه اینا تقصیر توئه
رنگ غم حس درد ، همه اینا تقصیر توئه
ببین چطور سگ خور شدم ، همه اینا تقصیر توئه
با هر آش و لا*ی دم خور شدم همه ، اینا تقصیر توئه
چطو معتاد الکل شدم ، همه اینا تقصیر توئه
چطو از کم شدن پُر شدم ، مادر *گ اینا کار توئه
من تموم شهرو گشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
تموم تلخیه سرگذشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه الان یه چرکه غُدم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه حتی عشقم ج*نده شد رفت ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه یکی واسه آزادی داد زد ، مادر *گ اینا کار توئه
مادرم وسط لالایی خواب رفت ، مادر *گ کار توئه
اگه میبینی که تنم پارس ، مادر *گ اینا کار توئه
ولی هنوزم جنم دارم ، مادر *گ اینم کار توئه
نمیترسم حتی أ تو ، متنفر از هم شب هم صبح
دیگه بار نکن هر جفنگو ببین جفتمون هاریم هم من هم تو
هم من هم تو خوب میدونیم ، مجنونیم مجنون میمونیم
خیلیا رو تنمون ریختن خون ، توویِ خون میمونیم
بگو به اون که اون بالا نشست ، روی تنت اون که صاحبته
بهش بگو من دیگه آماده ام ، وقتش رسیده که آماده شه
بگو من از چی دَم میزنم ، چرا حرف از زیاد و کم می زنم
با بهترین قلم دنیا بنویسه ، با یه مداد ضربدرو من میزنم بگو
دیگه پیرم دراومد از جایی که پیرهن دراومد
از آدما متنفرم ، چون هیچکدوم پیشم نموندن
بگو من از چی دم می زنم چرا حرف از زیاد و کم میزنم
بگو من از چی دَم میزنم ، حرف از زیاد و کم میزنم
الان گرگ و میشه هوا ، گرگا میشن
روشن شه میش و گرگا میشن
خیلیا اینجا با گرگا شیشن
ولی تهش میبینی که قربانی شن
شاید موند شاید رفت ، شاید به تلخی عادت کرد
من روی خاکت زندم ، نمیترسم از آیندت
نمیترسم از آیندت مسیرِ تو رو باید رفت
میلروزنمت با هر خط ، تکون بخور مادر *گ
خاکِ تو منو خاکم کرد ، زنجیرِ تنت هلاکم کرد
خفقانِ تو لالم کرد ، ماتم کده ی تو ماتم کرد
اشک نمیاد یه دونه قطرم ، کُشتم حسمو بدون نبضم
افتادی تو به جونه قلبم ، این دفعه قلبتو نشونه رفتم
همه لحظاتِ پِرتیمو پس بده ، دغدغه های فکریمو پس بده
قدمای کیلومتریمو پس بده ، اشکِ برادرم مهدی رو پس بده
ببین دردو همه اینا تقصیر توئه
منه وحشی دوره گردو ، همه اینا تقصیر توئه
ببین دست خشک و سردو ، همه اینا تقصیر توئه
رنگ غم حس درد ، همه اینا تقصیر توئه
ببین چطور سگ خور شدم ، همه اینا تقصیر توئه
با هر آش و لا*ی دم خور شدم همه ، اینا تقصیر توئه
چطو معتاد الکل شدم ، همه اینا تقصیر توئه
چطو از کم شدن پُر شدم ، مادر *گ اینا کار توئه
من تموم شهرو گشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
تموم تلخیه سرگذشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه الان یه چرکه غُدم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه حتی عشقم ج*نده شد رفت ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه یکی واسه آزادی داد زد ، مادر *گ اینا کار توئه
مادرم وسط لالایی خواب رفت ، مادر *گ کار توئه
اگه میبینی که تنم پارس ، مادر *گ اینا کار توئه
ولی هنوزم جنم دارم ، مادر *گ اینم کار توئه
نمیترسم حتی أ تو ، متنفر از هم شب هم صبح
دیگه بار نکن هر جفنگو ببین جفتمون هاریم هم من هم تو
هم من هم تو خوب میدونیم ، مجنونیم مجنون میمونیم
خیلیا رو تنمون ریختن خون ، توویِ خون میمونیم
بگو به اون که اون بالا نشست ، روی تنت اون که صاحبته
بهش بگو من دیگه آماده ام ، وقتش رسیده که آماده شه
بگو من از چی دَم میزنم ، چرا حرف از زیاد و کم می زنم
با بهترین قلم دنیا بنویسه ، با یه مداد ضربدرو من میزنم بگو
دیگه پیرم دراومد از جایی که پیرهن دراومد
از آدما متنفرم ، چون هیچکدوم پیشم نموندن
بگو من از چی دم می زنم چرا حرف از زیاد و کم میزنم
بگو من از چی دَم میزنم ، حرف از زیاد و کم میزنم
الان گرگ و میشه هوا ، گرگا میشن
روشن شه میش و گرگا میشن
خیلیا اینجا با گرگا شیشن
ولی تهش میبینی که قربانی شن
شاید موند شاید رفت ، شاید به تلخی عادت کرد
من روی خاکت زندم ، نمیترسم از آیندت
میلروزنمت با هر خط ، تکون بخور مادر *گ
خاکِ تو منو خاکم کرد ، زنجیرِ تنت هلاکم کرد
خفقانِ تو لالم کرد ، ماتم کده ی تو ماتم کرد
اشک نمیاد یه دونه قطرم ، کُشتم حسمو بدون نبضم
افتادی تو به جونه قلبم ، این دفعه قلبتو نشونه رفتم
همه لحظاتِ پِرتیمو پس بده ، دغدغه های فکریمو پس بده
قدمای کیلومتریمو پس بده ، اشکِ برادرم مهدی رو پس بده
ببین دردو همه اینا تقصیر توئه
منه وحشی دوره گردو ، همه اینا تقصیر توئه
ببین دست خشک و سردو ، همه اینا تقصیر توئه
رنگ غم حس درد ، همه اینا تقصیر توئه
ببین چطور سگ خور شدم ، همه اینا تقصیر توئه
با هر آش و لا*ی دم خور شدم همه ، اینا تقصیر توئه
چطو معتاد الکل شدم ، همه اینا تقصیر توئه
چطو از کم شدن پُر شدم ، مادر *گ اینا کار توئه
من تموم شهرو گشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
تموم تلخیه سرگذشتم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه الان یه چرکه غُدم ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه حتی عشقم ج*نده شد رفت ، مادر *گ اینا کار توئه
اگه یکی واسه آزادی داد زد ، مادر *گ اینا کار توئه
مادرم وسط لالایی خواب رفت ، مادر *گ کار توئه
اگه میبینی که تنم پارس ، مادر *گ اینا کار توئه
ولی هنوزم جنم دارم ، مادر *گ اینم کار توئه
نمیترسم حتی أ تو ، متنفر از هم شب هم صبح
دیگه بار نکن هر جفنگو ببین جفتمون هاریم هم من هم تو
هم من هم تو خوب میدونیم ، مجنونیم مجنون میمونیم
خیلیا رو تنمون ریختن خون ، توویِ خون میمونیم
بگو به اون که اون بالا نشست ، روی تنت اون که صاحبته
بهش بگو من دیگه آماده ام ، وقتش رسیده که آماده شه
بگو من از چی دَم میزنم ، چرا حرف از زیاد و کم می زنم
با بهترین قلم دنیا بنویسه ، با یه مداد ضربدرو من میزنم بگو
دیگه پیرم دراومد از جایی که پیرهن دراومد
از آدما متنفرم ، چون هیچکدوم پیشم نموندن
بگو من از چی دم می زنم چرا حرف از زیاد و کم میزنم
بگو من از چی دَم میزنم ، حرف از زیاد و کم میزنم
الان گرگ و میشه هوا ، گرگا میشن
روشن شه میش و گرگا میشن
خیلیا اینجا با گرگا شیشن
ولی تهش میبینی که قربانی شن
شاید موند شاید رفت ، شاید به تلخی عادت کرد
من روی خاکت زندم ، نمیترسم از آیندت
دانلود آهنگ پشت این جنگ ها
پشت این جنگ ها ، پشت این رنگ ها
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تختم به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس شدید مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزادینه
من که مست الکلم أ پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم أ توو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،توو تن لت و پاره ـَم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی این پشتم چه بیوه ـَس
پشتم چه بیوه ـَس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسب تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه ـَس
اما هنوزم رو ت*مم میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینه ـَم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه ـَس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفتر
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت توو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالمرر
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تختم به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس شدید مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزادینه
من که مست الکلم أ پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم أ توو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،توو تن لت و پاره ـَم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی این پشتم چه بیوه ـَس
پشتم چه بیوه ـَس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسب تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه ـَس
اما هنوزم رو ت*مم میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینه ـَم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه ـَس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفتر
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت توو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالمرر
پشت این جنگ ها ، پشت این رنگ ها
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تختم به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس شدید مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزادینه
من که مست الکلم أ پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم أ توو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،توو تن لت و پاره ـَم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی این پشتم چه بیوه ـَس
پشتم چه بیوه ـَس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسب تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه ـَس
اما هنوزم رو ت*مم میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینه ـَم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه ـَس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفتر
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت توو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالمرر
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تختم به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس شدید مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزادینه
من که مست الکلم أ پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم أ توو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،توو تن لت و پاره ـَم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لا*یا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی این پشتم چه بیوه ـَس
پشتم چه بیوه ـَس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسب تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه ـَس
اما هنوزم رو ت*مم میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینه ـَم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه ـَس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفتر
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت توو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالمرر