واسه بی تابی روزهای پر از حسرت و اه
واسه بی خوابی چشمهای ترو خیره براه.
واسه سنگینی اوار تنگه غروب
واسه دلگیری بارون تو شب غربت ماه
واسه من مرهم زخمم غزل و ترانه شد
تب پر شور نوشتن یه شروع تازه شد
میخوام قصمو بدونن همه شب زدها
قصه غروب پاییز که پر از ستاره شد
قصه غروب پاییز که پر از ستاره شد
ای که تن دادی به حجم قفس گذشتها
بزار زیبایی حست بشه متن قصه ها
بشه الهام به شعر و نقشی روی بوم
بشه نغمهای ساز و نفس ترانه ها
واسه من مرهم زخمم غزل و ترانه شد
تب پر شور نوشتن یه شروع تازه شد
میخوام قصمو بدونن همه شب زدها
قصه غروب پاییز که پر از ستاره شد
قصه غروب پاییز که پر از ستاره شد

زمستون گذشت و بهارون گذشت عطش رد شد و عطر بارون گذشت
نه غم موند نه بود سر خوشی چه شیرین چه تلخ سخت و آسون گذشت
یه روز دلخوشی بود و دل بستگی یه روز با فرا و دل خون گذشت
هم از پنجره خنده شادی و هم از هنجره آه بی جون گذشت
چه روزا که جز بی نیازی نبود چه شبها که با حسرت نون گذشت
سحر شب شد و شب سحر شد چنین طلوع و غروب فراوون گذشت
گذشت و به جا موند یه مشت خاطره از عمر گرون میشه ارزون گذشت

منو ببخش که حرمت اون همه خاطره شکست
منو ببخش که قایق یه زندگی به گل نشست
منو ببخش که بودی و این همه سال ندیدمت
تنهایی گریه کردی و حتی یه بار نشنیدمت
زیبا ترین خاطره پاییز پشت پنجره
خواستم بدونی این روزا حال من از تو بدتره
صداقت ترانمه بغضی که توی حنجره است
این روزا کار و زندگی فقط مرور خاطره است
نمیدونم برای چی صبوری میکردی همش
غفلت بی رحم منو ساده نگیر اما ببخش

من فقط عاشق اینم، حرف قلبتو بدونم
الکی بگم جدا شیم، تو بگی که نمیتونم
من فقط عاشق اینم، بگی از همه بیزاری
دو سه رو پیدام نشه تا، ببینم چه حالی داری
من فقط عاشق اینم، عمری از خدا بگیرم
انقدر زنده بمونم، تا بجای تو بمیرم
من فقط عاشق اینم، روزایی که با تو تنهام
​ کار و بار زندگیمو، بزارم برای فردام
من فقط عاشق اینم، وقتی از همه کلافم
بشینم یه گوشه دنج، موهای تورو ببافم
عاشق اون لحظه ام که، پشت پنجره بشینم
حواست به من نباشه، دزدکی تورو ببینم
من فقط عاشق اینم، عمری از خدا بگیرم
انقدر زنده بمونم، تا بجای تو بمیرم

چندتا عکس یادگاری
با یه بغضو چندتا نامه
چندتا آهنگ قدیمی
که همه دلخوشیامه
آینه ای که رو به رومه
غرق تو بهت یه تصویر
بارونای پشت شیشه
من و تنهایی و تقدیر
دست من نیست نفسم
از عطر تو کلافه می شه
لحظه ای که حسی از تو
به دلم اضافه می شه
باور نمی شه اما
این تویی که داره می ره
خیره می مونم به چشمات
حتی گریه ام نمی گیره
چشای مونده به راهو
شب تنهایی و ماهو
یه دل بی سرپناهو
من و خونه
ساعت های غرق خوابو
این منه بی تو خرابو
یادت هرگز نمی مونه
نمی مونه نمی مونه
دست من نیست نفسم
از عطر تو کلافه می شه
لحظه ای که حسی از تو
به دلم اضافه می شه
باور نمی شه اما
این تویی که داره می ره
خیره می مونم به چشمات
حتی گریه ام نمی گیره
چشای مونده به راهو
شب تنهایی و ماهو
یه دل بی سرپناهو
من و خونه
ساعت های غرق خوابو
این منه بی تو خرابو
یادت هرگز نمی مونه
نمی مونه نمی مونه
آه ه
نمی مونه یادت نمی مونه
یادت هرگز نمی مونه
نمی مونه نمی مونه

دو دریچه دو نگاه دو پنجره
دو رفیق دو همنشین دو حنجره
دو مسافر تو مسیر زندگی
دو عزیز دو همدمِ همیشگی
با هم از غروب و سایه رد شدیم
قصه عاشقی رو بلد شدیم
فکر می کردیم آخر قصهِ اینه
جز خدا هیچ کی ما رو نمیبینه
دو غربیه دو تا قلبِ در به در
دو تا دل واپس این چشمایِ تر
دو تا اسم دو خاطره دو نقطه چین
دو تا دور افتاده ی تنها نشین
عاقبت جدا شدن دستهایِ ما
گم شدیم تو غربت غریبه ها
آخرِ اون همه لبخند و سرود
چشم پر حسادتِ زمونه بود
دو غریبه دو تا قلب در به در
دو تا دل واپس این چشمای تر
دو تا اسم دو خاطره دو نقطه چین
دو تا دورافتاده ی تنها نشین

اشکایی که بی هوا رو گونه هام میریزه
قلبی که از همه ی خاطره هات لبریزه
دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره
حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره
بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده
بیخیال قلبی که این همه تنها مونده
آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِ
واسه تو فرقی نداره دل من چه رنگیِ
مثل تنهایی میمونه با تو همسفر شدن
توی شهر عاشقی بیخودی دربدر شدن
اشکایی که بی هوا رو گونه هام میریزه
قلبی که از همه ی خاطره هات لبریزه
دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره
حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره
بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده
بیخیال قلبی که این همه تنها مونده
آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِ
واسه تو فرقی نداره دل من چه رنگیِ
مثل تنهایی میمونه با تو همسفر شدن
توی شهر عاشقی بیخودی دربدر شدن
حال و روزمو ببین ، تا که نگی تنها رفت
اهل عشق و عاشقی نبود و بی پروا رفت!
بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده
بیخیال قلبی که این همه تنها مونده
آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِ
واسه تو فرقی نداره دل من چه رنگیِ
اشکایی که بی هوا رو گونه هام میریزه
قلبی که از همه ی خاطره هات لبریزه
دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره
حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره
بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده
بیخیال قلبی که این همه تنها مونده
آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِ
واسه تو فرقی نداره دل من چه رنگیِ

فرشته اومدی ازدور چطور حالو احوالت
یکم تن خسته ی راهی غباره رو پرو بالت
فرشته اومدی ازدور ببین ازشوق تابیدم
میدونستم میای حالا تورو من خواب میدیدم
چه خوبه اومدی پیشم تو هستی این یه تسکین
چقدر آرامشت خوبه چقدر حرف هات شیرینه
فرشته آسمون انگار خلاصه ست تو دوتا بالت
تو میگی آخرش یک شب میان ازماه دنبالت
میان میری نمی مونی تو ماله آسمونایی
زمین جایه قشنگی نیست برایه تو که زیبایی
تو میری آره میدونم نمیگم که بمون پیشم
ولی تا لحظه ی رفتن یه عالم عاشقت می شم

میشه پرنده باشی، اما رها نباشی
میشه دلت بگیره اسیر غصه ها شی
حالا که آسمونم دنیای تازه ای نیست
اون وقت یه جا بشینی محو گذشته ها شی
ترسیده باشی از کوچ، اوجُ ندیده باشی
واسه یه مشتی دونه، اهلی آدما شی
تو سایه ها بمونی، درگیر سایه ها شی
مفهوم زندگی رو، از یاد برده باشی
دلت بخواد دوباره، از ته دل بخونی
از ترس ریزش اشک، غمگین و بی صدا شی
میشه پرنده باشی، اما رها نباشی!
میشه دلت بگیره اسیر غصه ها شی
حالا که آسمونم دنیای تازه ای نیست
اون وقت یه جا بشینی محو گذشته ها شی
ترسیده باشی از کوچ، اوجُ ندیده باشی
واسه یه مشتی دونه، اهلی آدما شی
تو سایه ها بمونی، درگیر سایه ها شی
مفهوم زندگی رو، از یاد برده باشی
دلت بخواد دوباره، از ته دل بخونی
از ترس ریزش اشک، غمگین و بی صدا شی

خداجون متشکریم که چشم دادی بهمون
واسه گریه کردن و دیدن این دنیای زشت
مرسی که پا به ما دادی واسه ی سگ دو زدن
واسه گشتن تو جهنم دنبال راه بهشت
آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی
چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمیزدی
خداجون ممنون از این که دو تا دست دادی به ما
تا اونا رو رو به هر مترسکی دراز کنیم
خداجون مرسی از این دلی که تو سینه مونه
میتونیم دل یکی دیگه رو بازیچه کنیم
آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی
چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمیزدی
خداجون ممنون از این که دو تا دست دادی به ما
تا اونا رو رو به هر مترسکی دراز کنیم
خداجون مرسی از این دلی که تو سینه مونه
میتونیم دل یکی دیگه رو بازیچه کنیم
آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی
چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمیزدی