تنمو به جون چشمات تو بده نشون چشمات
که با اون قشون چشمات منو تار و مار کردی
با تو بودن از خدامه غم دنیا تو چشامه
واسه تو دنیا به کامه دلمو مزار کردی
تو دلم غصه لبالب داره میسوزه از این تب
غم دلتنگیتو هر شب رو سرم هوار کردی
نمیدونم با کیایی تو کدوم حال و هوایی
کاشکی میگفتی کجایی تا بگم چیکار کردی
برق چشمون سیاهت ابرو تو صورت ماهت
با نگاه بی گناهت لعنتی چیکار کردی
تو شبام موتو ندارم ماه ابروتو ندارم
رو به روم روتو ندارم حالم خمار کردی
رو بخار شیشه اسمت دل کشیدم پیش اسمت
قطره بارون میشه اسمت سال و بی بهار کردی
تو چشام حسرت و ماتم تو نگام یه عالمه غم
همه غصه ها رو با هم تو دلم قطار کردی
زیر طاق دوتا ابرو دوتا دریاچه پر قو
مثل گله های آهو واسه چی فرار کردی
دستم از دست تو دوره دلم انگار تو تنوره
توی سینم که صبوره غمو موندگار کردی
بغض وحشی تو گلومه شب و عکسات روبرومه
دیگه طاقتم تمومه منو بیقرار کردی
رنگ چشمات آسمونم خنده هات قاتل جونم
دلبر ابرو کمونم دلمو شکار کردی
رو بخار شیشه اسمت دل کشیدم پیش اسمت
قطره بارون میشه اسمت سال و بی بهار کردی
تو چشام حسرت و ماتم تو نگام یه عالمه غم
همه غصه ها رو با هم تو دلم قطار کردی

از دور ندا داد برادر برده اند سر و دست و تنم را
بستند به ناحق ره حق را کشتند گلوی نفسم را
دستی که بدادی به خدایت دستان خدا بود بریدند
آن دست ببرد سر هر را خشکانده همه کار و کسم را
بی دست به دیدار خدا شو خود مست به دیدار شو
سیراب شوی از بر معبود من نیز شکستم قفسم را
هر آنچه که دلبستگی ام بود از بند دل و جان برادر
دادم به رهش جانم و حتی فرزند صغیر نو رسم را
من تاج چه خواهم که نیرزد تاجی که پر از نخوت و رنگ است
من در پی حق آمده بودم بر تیغ کشانم هوسم را
گر باز بیایم به زمانت گر باز کشانند به تیغم
تقدیم کنم جان و سرم را تعظیم کنم داد رسم را
لبخند نیامد به لبانم از فتنه ی گردن به جرس ها
رو ترش کنم اهل هوس را عباس بداند عبسم را
لبخند نیامد به لبانم از فتنه ی گردن به جرس ها
رو ترش کنم اهل هوس را عباس بداند عبسم را
هر بار بیاید شب هجران در گور بلرزد تن شیطان
افتاده ز چشم نور بنگر خود نور مزار خلصم را
آن ذبح خیالش که بریدست اما به زمین هرزه ی خود را
این داس هرس کرد هوس را خود آ به تماشا هرسم را

کشان کشان تو مرا کی بکشانی به نور نشان بده تو مرا تا که نخفتم به گور
نگو روم نگو تا جان بنیوفتد شمار بیا و تا که شوم از نفست چون بهار
امان بده که نفس تازه کنم جان جان جوان بده که رود پیر ز جانم دوان
روح دمم که شوم از تن خاکم جدا کوه شوم و به کشتی تو آیم الا
خزان خزان بشدم زرد ز شیطانیان بمان بمان تو بمان در بر زندانیان
خبر خبر خبری شد عاقبت بیا بیا که مریض است این جان من
علی علی تو به والله تمام منی دل ببری همه شب ماه تمام منی
قسم قسم به رهت جان بدهم مرتضی رسم رسم به دو چشمان سیاهت شها
کمان کمان به شد است این کمرم توامان فغان فغان ز رخ دور تو شاهنشهان
جهان جهان بنخواهم چو به من ننگری هر دو جهان بنخواهم تو به من ننگری
دوان دوان به تو آیم مگرت نامدی مردترین مرد جهان اسد سرمدی
خبر خبر خبری شد عاقبت بیا بیا که مریض است این جان من
علی علی تو به والله تمام منی دل ببری همه شب ماه تمام منی
قسم قسم به رهت جان بدهم مرتضی رسم رسم به دو چشمان سیاهت شها
تکان تکان بدهم خاک مرا در کشید جامه دران دیده ی غمناک مرا سرکشید
لحد لحد شده ام زنده به تاریک گور مگر مگر به نجاتم تو بیایی به گور
ببین ببین کفنم سوخته از نور تو خوش آمدی به شب عاشق محجور تو
خبر خبر خبری شد عاقبت بیا بیا که مریض است این جان من
علی علی تو به والله تمام منی دل ببری همه شب ماه تمام منی
قسم قسم به رهت جان بدهم مرتضی رسم رسم به دو چشمان سیاهت شها
دست کشان همچو یتمیان به سرم یا علی غم برهان خود ز دو چشمان ترم یا علی
خشک دهان خون به گلویم برهد العطش صح بیا به کرم تیغ به فرقم بکش
زهر به زهر شده ام شیر خدا یا علی زهر چکان بنده به شمشیر خدا یا علی
کوی به کوی ز تو دنبال خدا یا علی کفر شود هر که شود از تو جدا یا علی
علی علی تو به والله تمام منی دل ببری همه شب ماه تمام منی
قسم قسم به رهت جان بدهم مرتضی رسم رسم به دو چشمان سیاهت شها

الا دختر تو مادر داری یا نه نشونی از برادر داری یا نه
همون بوسی که دادی توی دالون نمیدونم به خاطر داری یا نه
شب تاریک و مهتابم نیومد نشستم تا سحر خوابم نیومد
نشستم تا دم صبح قیومت قیومت اومد و یارم نیومد
سه روزه رفتی و سی روزه حالا زمستون رفته ای نوروزه حالا
خودت گفتی سر هفته می یایم شماره کن ببین چند روزه حالا
شب مهتاب که مهتابم نیومد نشستم تا سحر خوابم نیومد!
نشستم از سر شب تا خروس خون همون یار نیومد
من از انگشتر دست تو بودم میون پنجه و شصت تو بودم
اجل اومد که جونم را بگیره ندادم چون که پا بست بودم

عرش به زانو شده پیر سیه مو شده سنگ ز روی خوشش خود به زبان آمده
از جبروتش به خود کوه به آتش مذاب کوره آتش بره کور و کران آمده
شدت میدان رسید سرخ شهیدان رسید بر سر شیطان ولی تیغ کشان آمده
تازه و شاداب خود از بر یار آمده بوی بهاران رسید غنچه دهان آمده
از تو نشان آمده شاه جهان آمده کل بکشان کف بزن راحت جان آمده
آمده بلوا کند زهر چو حلوا کند شاهد حق بر سر پیر و جوان آمده
تازه و شاداب خود از بر یار آمده بوی بهاران رسید غنچه دهان آمده
از تو نشان آمده شاه جهان آمده کل بکشان کف بزن راحت جان آمده
کل بکشان کف بزن کل بکشان کف بزن
کل بکشان کف بزن راحت جان آمده
آمده خود از بر غیر رخش لا اله سبز چمن بر رخ زرد خزان آمده
آمده از راه دور تحفه بیاورده نور راهزنان بر ره راهزنان آمده
کل بکشان کل بکشان کل بکشان کل بکشان کل بکشان
از تو نشان آمده شاه جهان آمده کل بکشان کف بزن راحت جان آمده کل بکشان

بباف مویت را مگر مرا آن مو طناب دار شود
مرا بکش بالا چونان که عاطفه ات جریحه دار شود
مرا بخندان ای مرا بگریان ای که مرده ایست قلیل
کسی که حاضر نیست نه شادمان شود و نه سوگوار شود
کسی به شدت تو به صخره ام کوبید و من فرو رفتم
به قعر دریاها که قعر دریاها پر از مزار شود
بباف دارم را و روزگارم را سیاه کن آنگاه
مرا بکش بالا چونان که خرخره ام جریحه دار شود
دانلود آهنگ محسن چاوشی شبی که ماه کامل شد
علاج دلتنگی زیارت است و غم است و نا امید شدن
جهان مگر با غم به نا امید شدن امیدوار شود
به دست مرگ مگر تو را هوس نکنم که زنده ایست علیل
گناهکاری که به توبه میخواهد درستکار شود
زبان چموش من است بگو پیاده شود کسی که میترسد
گوش قطار من است به هر که سیلی نیست بگو سوار شود
بباف دارم راه و روزگارم را سیاه کن آنگاه
مرا بکش بالا چونانکه خرخره ام جریحه دار شود

من جلد تو هستم بر بام تو هستم
تو شمس منی من خورشید پرستم
مغرب همه اندوه اندوه غروب ات
ای قبله مشرق ثنا گوی تو هستم
ای نای گلویت همچون نی ‌داوود
حکم آنچه تو گویی من لال تو هستم
گنجشک گلویم شرحه ‌است چو منصور
بر دار تو هستم غربال تو‌ هستم
بر دار تو هستم غربال تو‌ هستم
حیران تو گردد آن ‌کس که بدیدت
آن دم چو برفتی صد بار شهیدت
میسوزم و نالم چون آتش نمرود
باز آی گلستان بر داغ عبیدت
ای طاق ثریا طاقت بنماندست
ما را بستان از این ولوله بازار
ای از سر لطفش خوش در تو دمیده
هر دم که تو خواندیم انگار نه انگار
انگار نه انگار
ای سرمه کشیده روز و ‌شب ما را
ای سر ببریده نشناخته ما را
پایان بده جانا این آمد و شد را
راحت کن و بستان این خوف و رجا را
این خوف و رجا را
ای نای گلویت همچون نی ‌داوود
حکم آنچه تو گویی من لال تو هستم
گنجشک گلویم شرحه ‌است چو منصور
بر دار تو هستم غربال تو‌ هستم
بر دار تو هستم غربال تو‌ هستم

باز آمدم باز آمدم از پیش آن یار آمدم
در من نگر در من نگر بهر تو غم خوار آمدم
شاد آمدم شاد آمدم از جمله آزاد آمدم
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم
آن جا روم آن جا روم بالا بدم بالا روم
بازم رهان بازم رهان کاین جا به زنهار آمدم
من مرغ لاهوتی بدم دیدی که ناسوتی شدم
دامش ندیدم ناگهان در وی گرفتار آمدم
من نور پاکم ای پسر نه مشت خاکم مختصر
آخر صدف من نیستم من در شهوار آمدم
ما را به چشم سر مبین ما را به چشم سر ببین
آن جا بیا ما را ببین کان جا سبک بار آمدم
از چار مادر برترم وز هفت آبا نیز هم
من گوهر کانی بدم کاین جا به دیدار آمدم
یارم به بازار آمدست چالاک و هشیار آمده ست
ور نه به بازارم چه کار وی را طلبکار آمدم

توی تاریکی شب آه در جریان بود زل زدم به آسمون عینکم دودی شد
با صدای زنگ در یهو بارون بارید دستای خونه پر از گل داوودی شد
ماه از راه رسید روی راه پله نشست دکمه های قلب من دونه دونه شل شدن
گفتم این یه معجزه است خیره شد به آسمون همه ستاره ها دونه دونه گل شدن
مهربونی ای عشق نازنینی ای عشق آخرین تیکه این جورچینی ای عشق
مهربونی ای عشق نازنینی ای عشق آخرین تیکه این جورچینی ای عشق
نخ بادبادکمو یه جوری وا میکرد اینکه تا هر جا خواستم بتونم پر بکشم
یه جوری تشنم کرد که میشد دریا رو مثه یه لیوان آب یه نفس سر بکشم
من چه میدونستم اومده زود بره چه غروبی داشتن خنده های آخرش
موقع خداحافظی یه تپش از قلبم مثه پروانه نشست روی سنجاق سرش
مهربونی ای عشق نازنینی ای عشق آخرین تیکه این جورچینی ای عشق
مهربونی ای عشق نازنینی ای عشق آخرین تیکه این جورچینی ای عشق

یه بند بازم من یه بند باز که دائم
چشم تو چشم جماعت میفته از رو طناب
یه قلب دارم من یه ماهی قرمز
که با تمام گلو چسبیده به قلاب
یه بادبادک گیجم اوج که میگیرم
ممکنه کله کنم اما اسیر پروازم
یه کیمیاگر تنهام که توی رویاهام
از کپه ی هیزم درخت میسازم
درخت میسازم درخت میسازم
هنوز هیچ کتابی به هیشکی یاد نداده
فرق درخت با شاخ گوزن چیه
جنین سقط شده یه حافظه است که پریده
چه فایده داره یه مرده یادش بیاد کیه
چشمه ی کوچولو خواب نهنگ نبین
نهنگ سرگردون رو آب خونه نساز
جنین سقط شده یه حافظه است که پریده
چه فایده داره یه مرده یادش بیاد کیه
چشمه ی کوچولو خواب نهنگ نبین
نهنگ سرگردون رو آب خونه نساز
قله ی پروازت یه سقف ریخته ست
چلچله ی بیچاره رو هیچ لونه نساز
قله پروازه یه سقف ریختس
چلچله بیچاره رو هیچ لونه نساز

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید
بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید
که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره بی زندان
چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید
بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا
بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید
بمیرید بمیرید از این ابر برآیید
چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید
بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید
که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره بی زندان
چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید
بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا
بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید
بمیرید بمیرید از این ابر برآیید
چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید
بمیرید بمیرید وزین مرگ نترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید
که این نفس چو بندس و شما هم چو اسیرید