ای دل خانه ات خراب این همه رویا تا کی
ای دل عمرت کوتاه غم در این دنیا تا کی
ای دل گفتمت بمان پس چه شد قرارمان ما نداریم هیچ رازی
ای دل هرچه بود و هست با رفتنت شکست تو در این عشق میبازی
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد
در کار خدا مانده ام آنقدر که تو ماهی دارم چه گناهی
دل پر زده باز به هوای تو خواهی نخواهی
چشمان تو منظومه و من حاکم احساس ای عاشق حساس
بد نیست بزنی تو به چشمم گاهی نگاهی
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد
این دل پر از غرور و درد است آنقدر شکسته یک پا مرد است
باز هم شروع فصل غم شد تنهایی به خدا نامرد است نامرد است
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد
طرح چشمان تو و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد
یک بی خبر از راه رسید جان مرا برد

ای گل مریم خوابتو دیدم باز توی رویایی دلنشین و دلباز
گفتم از عشق و ساده خندیدی میوه ی عشقو از دلم چیدی
اما یک لحظه بی تو بارون شد فهمیدم خوابم دنیام زندون شد
این گل مال منه دست به شاخه هاش نزنید
این گل مال منه از گلبرگاش دل بکنید
این گل مال منه دست به شاخه هاش نزنید
این گل مال منه از گلبرگاش دل بکنید
این بار که میای بارونو بیار رو شونه ی من تو خونه ی درداتو بذار
درداتو بذار رو شونه ی من شاید که خزون رفتش بی نشون از باغ بهار این گل مال منه دست به شاخه هاش نزنید
این گل مال منه از گلبرگاش دل بکنید
این گل مال منه دست به شاخه هاش نزنید
این گل مال منه از گلبرگاش دل بکنید
این گل مال منه دست به شاخه هاش نزنید
این گل مال منه از گلبرگاش دل بکنید

آخر یک نفر خسته و تنها ماند آخر بغض من پیش دلت جا ماند
بی تو آدم سابق نشدم من دگر عاشق نشدم بردی هوای مرا
حیف که ماجرای هم نشدیم ما برای هم نشدیم بردی تو جان مرا
پرپر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنهام
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا
پرپر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنهام
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا
به تقاص کدام کار من شده است غم تو یار من چه خزان بدیست بهار من
نکند ببری از یادم چه کنم ندهی بر بادم دل تو نرسید به فریادم
پرپر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنهام
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا
پرپر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنهام
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا

این کودک گریان ز حال سنگین کابوس
تسکین نمی یابد به هیچ
آغوش و لالایی افسوس
در خواب های من تا چشم بیند
کاروان کاروان هول و هذیان است
آن گسترش ها و صف آرایی ها
آن پیل ها و اسب ها و برج و باروها
و سقف هایی که فرو میریخت افسوس
آن سقفِ بلندِ آرزوهای نجیب ما افسوس
انگار در من گریه میکردند
دیگر کدام از جان گذشته زیر این خونبار
این هردم افسون بار این هر دم افسون بار

رخ مستش به خدا دلا رو داغون میکنه
نگاش چیکارم میکنه
یه قشون پشت سرش جنگ میکنه جون دلم
نگاش چیکارم میکنه
نگار دردت نبینم نگارم مه جبینم
نگار جون دلم محرم بشی دستت بگیرم
نگار دردت نبینم نگارم مه جبینم
نگار جون دلم محرم بشی دستت بگیرم
این یار دل نداره همش سر به سرم میذاره
با اون ناز و اداهاش صدای پاش چی بر سر میاره
دلتنگ یارم ولی یار نمیاد سراغم
هر شب به یادشم و یار نمیفته یادم
با تاب مژگونش دل شده حیرونش منو میکشه دلبر
میرم به دیدارش با ناز و اطوارش دلو میکنه پرپر
نگار دردت نبینم نگارم مه جبینم
نگار جون دلم محرم بشی دستت بگیرم
نگار دردت نبینم نگارم مه جبینم
نگار جون دلم محرم بشی دستت بگیرم
این یار دل نداره همش سر به سرم میذاره
با اون ناز و اداهاش صدای پاش چی بر سر میاره
دلتنگ یارم ولی یار نمیاد سراغم
هر شب به یادشم و یار نمیفته یادم

ببین عاشق شدم ای رهگذر
مرا هرجا که شد با خود ببر باورم کن
تا تو از راه رسی شاعران شعر سرایند
قوم مردان مبارز به این شهر بیایند
تا تو از راه رسی پنجره ها باز بمانند
مرد و زن بر سر هر کوچه آواز بخوانند
خالی از لطف نباشد گذری کنی از این کوچه ی بن بست
خالی از لطف نباشد بر دل غم زده ی ما بکشی دست
من توقع ندارم همنشینم شوی ای حضرت دریا
خالی از لطف نباشد بزنی موجی بر این ساحل تنها
زیبای من تنها تویی صبر و قرار من همه دار و ندار من
نخواهی بگذری از این دل آزرده ی من
بی تو که لبخندی دگر با من نمیماند همه دنیا که میداند
تویی حال خوش این باور پژمرده ی من
پژمرده ی من پژمرده ی من
ماه شبگرد کجا صورت ماه تو کجا
شب بی نور کجا زلف سیاه تو کجا
دل مغرور مرا ببین رساندی به کجا
که شدم حرف زبان همه عالم به خدا
زیبای من تنها تویی صبر و قرار من همه دار و ندار من
نخواهی بگذری از این دل آزرده ی من
بی تو که لبخندی دگر با من نمیماند همه دنیا که میداند
تویی حال خوش این باور پژمرده ی من
پژمرده ی من پژمرده ی من
خالی از لطف نباشد گذری کنی از این کوچه ی بن بست
خالی از لطف نباشد بر دل غم زده ی ما بکشی دست
من توقع ندارم هم نشینم شوی ای حضرت دریا
خالی از لطف نباشد بزنی موجی بر این ساحل تنها

عادلانه نیست بی تو سر کنم بی هوای تو
عادلانه نیست دوری من از دستهای تو
عادلانه نیست من بمانمو حسرت مدام
عادلانه نیست قسمتم از این عشق ناتمام
هم مسیر من حال زندگیم رو به راه نیست
هم مسیر من حق ما دوتا درد و آه نیست
هم مسیر من حال زندگیم رو به راه نیست
هم مسیر من حق ما دوتا درد و آه نیست
سهم ما از این زندگی چرا عادلانه نیست
بی تو این شب ناتمام من عاشقانه نیست
بی تو میرود جانم از تنم ای پناه من
پای من بمان بی تو خسته ام تکیه گاه من
هم مسیر من حال زندگیم رو به راه نیست
هم مسیر من حق ما دوتا درد و آه نیست
هم مسیر من حال زندگیم رو به راه نیست
هم مسیر من حق ما دوتا درد و آه نیست

حکم دل است که مشکل است بین من و تو
حکم دل است که فاصله است بین من و تو
حتی اگر از دوریت این دل بمیرد
عاشق محال است که فراموشی بگیرد
من در خطرم بی عشق بی بال و پرم بی عشق
بی عشق جهان یعنی یک چرخش بی معنی
من در خطرم بی عشق بی بال و پرم بی عشق
بی عشق جهان یعنی یک چرخش بی معنی
حالا ببین نام من از نامت جدا شد
بی رحم من سهم من از تو گریه ها شد
این خانه بعد از تو شده دیوانه خانه
در من نمرده این جنون عاشقانه
من در خطرم بی عشق بی بال و پرم بی عشق
بی عشق جهان یعنی یک چرخش بی معنی
من در خطرم بی عشق بی بال و پرم بی عشق
بی عشق جهان یعنی یک چرخش بی معنی
من در خطرم بی عشق بی بال و پرم بی عشق
بی عشق جهان یعنی یک چرخش بی معنی

بعد از تو هیچ میماند از قلبم برای من
بغضم حریف گریه هایم نیست خدای من
این گریه ها یعنی شروع ماجرای من
چشم رقیبان خورده بر دار و ندار من
دوش شما تنها دلیل انتظار من
دیوانگی دیگر نمی آید به کار من
عاشق شدم عاشق چرا از دور میبینم تو را
وای از این درد دوری
ماندم در آغوش غمت در دل تو جا ماندی فقط
اما هنوز غرق غروری
شهزاده نامهربان قلب مرا شکستی
تیر گذشته از کمان دردانه که هستی
شهزاده نامهربان قلب مرا شکستی
تیر گذشته از کمان دردانه که هستی
ای عشق خرابم کرده ای آخر تو را تا کی کنم باور
نمیبینی مگر دلم گرفته
این شهر مرا دیوانه میخواند کجایی دل نمیداند
که دنیای مرا ماتم گرفته نمیبینی مگر دلم گرفته
شهزاده نامهربان قلب مرا شکستی
تیر گذشته از کمان دردانه که هستی
شهزاده نامهربان قلب مرا شکستی
تیر گذشته از کمان دردانه که هستی
شهزاده نامهربان قلب مرا شکستی
تیر گذشته از کمان دردانه که هستی

کاش راه دوری بین ما بود کاش سرنوشت ما جدا بود
از تو فکر من رها بود گر ندیده بودمت ای یار
عشق دیدی خانه ات خراب است
عشق هرچه گفته ای سراب است
این چه حق انتخاب است که ندارم خبر از دلدار
تو همانی که رگ خواب مرا میدانی
تو همانی که به درد دل من درمانی
باورت کردم و گفتی تا ابد میمانی
دیدی که آخر تو رفتی و من اینجا ماندم
دیدی که آخر ز پرواز دلت جا ماندم
تنها یار بی کسی ها دیدی آخر تنها ماندم
دل توبه کردی و شکستی دل با چه رویی عاشق هستی
تو امید به هر که بستی رفت و آخرش شدی تنها
من یک غم ادامه دارم من بغض آخرین قرارم
که هنوز در انتظارم برسی به داد این شبها
تو همانی که رگ خواب مرا میدانی
تو همانی که به درد دل من درمانی
باورت کردم و گفتی تا ابد میمانی
دیدی که آخر تو رفتی و من اینجا ماندم
دیدی که آخر ز پرواز دلت جا ماندم
تنها یار بی کسی ها دیدی آخر تنها ماندم