دوباره باز خواهم گشت
درِ گلخانه ها را باز خواهم کرد
تمام آسمان را آبیِ پرواز خواهم کرد
تو را در کوچه های کودکی آواز خواهم کرد
دوباره باز خواهم گشت دوباره باز خواهم گشت
تمام قفل ها را باز خواهم کرد
از آنجایی که ماندم ناتمام آغاز خواهم کرد
تو را ای خانه ی بر آب تو را ای تشنه ی سیراب تو را آباد خواهم کرد
تو را هر لحظه و هرجا تو را هرجای این دنیا تو را فریاد خواهم کرد
تو را فریاد خواهم کرد
درخت عشق خواهم کاشت سیاهی یا سپیدی نه
تمام رنگ هارا دوست خواهم داشت
کبوتر های عاشق را گل های شقایق را یکایک از قفس آزاد خواهم کرد
سبب سازان هجرت را تبر داران ظلمت را به دار نور خواهم بست
زمین زادگاهم را که صد ها تکه و پارست
دوباره باز خواهم یافت دوباره باز خواهم یافت
تو را ای خانه ی بر آب تو را ای تشنه ی سیراب تو را آباد خواهم کرد
تو را هر لحظه و هرجا تو را هرجای این دنیا تو را فریاد خواهم کرد
تو را فریاد خواهم کرد
از آنجایی که ماندم ناتمام آغاز خواهم کرد
تو را در کوچه های کودکی آواز خواهم کرد
اگر حتی فقط یک روز باقی باشد از عمرم به خانه باز خواهم گشت
دوباره باز خواهم گشت
به خانه باز خواهم گشت دوباره باز خواهم گشت

تو سینه این دل من میخواد آتیش بگیره
مونده سر دوراهی چه راهی پیش بگیره
یکی حالا پیدا شده قدر اونو میدونه
رگ خواب یار منو رقیب من میدونه
وای!دارم آتیش میگیرم
دیگه از غصه و غم
دلم میخواد بمیرم
وای!اگه برگرده پیشم
براش پروانه میشم
ازش جدا نمیشم
نمی تونه مرغ دلم از حسودی بخونه
نمی دونه روی کدوم شاخه باید بمونه
اگه یه روز ببینم کسی براش میمیره
حسودی رو میاره!دلم آتیش میگیره
میترسم حرفای خوبی توی گوشش بخونه
میترسم اون تا به سحر تو خلوتش بمونه
وای!دارم آتیش میگیرم
دیگه از غصه و غم
دلم میخواد بمیرم
وای!اگه برگرده پیشم
براش پروانه میشم
ازش جدا نمیشم
یکی حالا پیدا شده قدر اونو میدونه
رگ خواب یار منو رقیب من میدونه...

من از تو راه برگشتی ندارم تو از من نبض دنیامو گرفتی
تمام جاده ها رودوره کردم تو قبلا رد پاهامو گرفتی
من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه
تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه
من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه
تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه
مسیر جاده بازه روبم اما برای دل بریدن از تو دیره
کسی که رفتنو باور نداره اگه مرد سفر باشه نمیره
من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه
تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه
من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه
تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه
خودم گفتم یه راه رفتنی هست خودم گفتم ولی باور نکردم
دارم می رم که تو فکرم بمونی دارم میرم دعا کن برنگردم

سلام سلام سلام ای خاک خوب مهربانی
درفش درفش درفش سر فرازکاویانی
سلام ای گم شده در بودن خویش
به یغما رفته هم آیین و هم کیش
سلام سلام سلام ای سرزمین آریایی
دریغ دریغ دریغا دوری و دردو جدایی
سلام ایران من کی رفتی ازیاد
که بودی مهد خوبان خانه ی داد
سلام ای اهل دل را جای ایران
دلیران را دل خاک تو معبد
سلام ای شهر خوب شهر آرش
سیاوش را کجا می سوزد آتش
چرا شب نالهء تلخی تو اکنون
هراست کی بدی از دشمن دون
کجا تیمورو چنگیز و سکندر
توانای نبردت ای قلندر
شگفتا گر ببینت روشنایی
نهان ماند نوا در بی نوایی
سلام سلام سلام ای خاک خوب مهربانی
درفش درفش درفش سر فراز کاویانی
سلام ای گم شده در بودن خویش
به یغما رفته هم آیین و هم کیش
سلام سلام سلام ای سرزمین آریایی
دریغ دریغ دریغا دوری و درد و جدایی
سلام ایران من کی رفتی از یاد
که بودی مهد خوبان خانه ی داد

اگه یه روز بری سفر بری زپیشم بی خبر
اسیر رویاها می شم دوباره باز تنهامی شم
به شب می گم پیشم بمونه به باد می گم تا صبح بخونه
بخونه از دیار یاری چرا می ری تنهام می ذاری
اگه فراموشم کنی ترک آغوشم کنی
پرنده دریا می شم تو چنگ موج رها می شم
به دل می گم خواموش بمونه میرم که هر کسی بدونه
می رم به سوی اون دیاری که توش من رو تنها نذاری
اگه یه روزی نوم تو تو گوش من صدا کنه دوباره باز غمت بیاد که منُو مبتلا کنه
به دل می گم کاریش نباشه بذاره درد تو دوا شه
بره توی تموم جونم که باز برات آواز بخونم
که باز برات آواز بخونم
اگه بازم دلت می خواد یار یک دیگر باشیم
مثال ایوم قدیم بشینیم و سحر پاشیم
باید دلت رنگی بگیره دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری که توش من رو تنها نذاری
اگه می خوای پیشم بمونی بیا تا باقی جوونی
بیا تا پوست به استخونه نذار دلم تنها بمونه
بذار شبم رنگی بگیره دوباره آهنگی بگیره بگیره
رنگ اون دیاری که توش من رو تنها نذاری
اگه یه روزی نوم تو ، تو گوش من صدا کنه
دوباره باز غمت بیاد که منُو مبتلا کنه
به دل می گم کاریش نباشه بذاره درد تو دوا شه
بره توی تموم جونم که باز برات آواز بخونم
اگه یه روزی نوم تو باز ، تو گوش من صدا کنه
دوباره باز غمت بیاد که منُو مبتلا کنه به دل می گم کاریش نباشه ... بذاره دردت جا به جا شه
بره توی تموم جونم که باز برات آواز بخونم

عروسک قصه ی من
گهواره ی خوابت کجاست؟
قصر قشنگ کاغذی
پولک آفتابت کجاست؟
بال و پر نقره ی
کفتر عشقمو کی بست؟
آینه ی طوطی منو
سنگ کدوم کینه شکست؟
عروسک قصه ی من
زخم شکسته با تنت
بمیرم ای شکسته دل
چه بی صداست شکستنت
صدای عشق من و تو
که تلخ و گریه آوره
تو این سکوت قصه ای
شاید صدای آخره
بعد از من و تو عاشقی
شاید به قصه ها بره
شاید با مرگ من و تو
عاشقی از دنیا بره
عروسک قصه ی من
سوختن من، ساختنمه
تو این قمار بی غرور
بردن من، باختنمه
عروسک قصه ی من
شکستنت فال منه
این سایه ی همیشگی
مرگه که دنبال منه
عروسک قصه ی من
زخم شکسته با تنت
بمیرم ای شکسته دل
چه بی صداست شکستنت
جفتای عاشقو ببین
از پل آبی می گذرن
عروسک قلبشونو
به جشن بوسه می برن
اما برای عشق ما
اون لحظه ی آبی کجاست؟
عروسک قصه ی من
پس شب آفتابی کجاست؟
عروسک قصه ی من
زخم شکسته با تنت
بمیرم ای شکسته دل
چه بی صداست شکستنت

عشق به شكل پرواز پرندست
عشق خواب یك آهوی روندست
من زائری تشنه زیر باران
عشق چشمه آبی اما كشندست
من میمرم از این آب مسموم
اما اونكه مرده از عشق تا قیامت هر لحظه زندست
من میمیرم از این آب مسموم
مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز پرندست
تو كه معنای عشقی به من معنا بده ای یار
دروغ این صدا را به گور قصه ها بسپار
صدا كن اسممو از عمق شب از لب به دیوار
برای زنده بودن دلیل آخرینم باش
منم من بذر فریاد خاك خوب سرزمینم باش
طلوع صادق عصیان من بیداریم باش
عشق گذشتن از مرز وجوده
مرگ آغاز راه قصه بوده
من راهی شدم نگو كه زوده
اون كسی كه سرسپرده مثل ما عاشق نبوده
من راهی شدم نگو كه زوده
اما اونكه عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده

رو میکنم به آینه
رو به خودم داد میزنم
ببین چقدر حقیـــر شده
اوج بلنـــد بودنم
رو میکنم به آینه
من جای آینه میشکنم
رو به خودم داد میزنم
این آینه است یا که منم
من و ما کم شده ایم
خسته از هم شده ایم
بنده ی خاک، خاک ناپاک
خالی از معنای آدم شده ایم
رو میکنم به آینه
رو به خودم داد میزنم
ببین چقدر حقیـــر شده
اوج بلنـــد بودنم
دنیا همون بوده و هست
حقارت از ما و منه
وگرنه پیش کائنات
زمین مثل یه ارزنه
زمین بزرگ و باز نیست
دنیا یه رمز و راز نیست
به هر طرف رو میکنم
راه رهایی باز نیست
من و ما کم شده ایم
خسته از هم شده ایم
بنده ی خاک، خاک ناپاک
خالی از معنای آدم شده ایم
دنیا کوچیکتر از اونه
که ما تصور میکنیم
فقط با یک عکس بزرگ
چشمامون و پر میکنیم
به روز ما چی اومده
من و تو خیلی کم شدیم
پاییز چقدر سنگینی داشت
که مثل ساقه خم شدیم
من و ما کم شده ایم
خسته از هم شده ایم
بنده خاک، خاک ناپاک
خالی از معنای آدم شده ایم
رو میکنم به آینه
رو به خودم داد میزنم
ببین چقدر حقیـــر شده
اوج بلنـــــد بودنم
رو میکنم به آینه
من جای آینه میشکنم
رو به خودم داد میزنم
این آینه است یا که منم

رادر جان نمیدونی چه دلتنگم
برادر جان نمیدونی چه غمگینم
نمیدونی . نمیدونی . برادر جان
گرفتار کدوم طلسم و نفرینم
نمی دونی چه سخته در به در بودن
مثل طوفان همیشه در سفر بودن
برادر جان . برادر جان . نمیدونی
چه تلخه وارث درد پدر بودن
دلم تنگه برادر جان
برادر جان دلم تنگه
دلم تنگه از این روزهای بی امید
از این شبگردیهای خسته و مایوس
از این تکرار بیهوده دلم تنگه
همیشه یک غم و یک درد و یک کابوس
دلم تنگه برادر جان
برادر جان دلم تنگه
دلم خوش نیست . غمگینم برادر جان
از این تکرار بی رویا و بی لبخند
چه تنهایی غمگینی . که غیر از من
همه خوشبخت و عاشق . عاشق و خرسند
به فردا دلخوشم . شاید که با فرد
ا طلوع خوب خوشبختی من باشه
شبو با رنج تنهایی من سر کن
شاید فردا روز عاشق شدن باشه
دلم تنگه برادر جان
برادر جان دلم تنگه

ضیافت های عاشق را خوشا
بخشش،خوشا ایثار
خوشا پیدا شدن در عشق،برایِ گُم شدن در یار...
چه دریایی میان ماست خوشا دیدار ما در خواب
چه امیدی به این ساحل؟خوشا فریاد زیر آب
خوشا عشق و خوشا خون جگر خوردن
خوشا مردن،خوشا از عاشقی مردن...
اگر خابم اگر بیدار،اگر مستم اگر هشیار
مرا یارای بودن نیست،تو یاری کن مرا،ای یار
تو ای خاتون خاب من،منِ تن خسته را دریاب
مرا همخانه کن تا صبح،نوازش کن مرا تا خواب
همیشه خوابِ تو دیدن دلیلِ بودنِ من بود!!
چِراغِ راهِ بیداری اگر بود از تو روشن بود...
ضیافت های عاشق را خوشا
بخشش،خوشا ایثار
خوشا پیدا شدن در عشق،برایِ گُم شدن در یار...
نه از دور و نه از نزدیک تو از
خواب،آمدی،ای عشق!!
خوشا خودسوزی عاشق،مرا آتش زدی،ای عشق