بازم سرِ شب ، زندگیمون جلو میره با ضرب اهنگ
چه خوب که خوبه حالم ، رسیدیم ته خط
دیدیم هنوز اولشه فرصتا میان به سمتت آناً (آنَن)
طبق عادت ، هر روزش عصبی
روزا میگذرن راحت تو اما زیرش نزدی
مسیر باز نمیشه نه نی راه ، با اینکه پولی در نمیومد از این کار
ولی اون چیزی که هست ، علاقست خب برا من
نه فکر کردم به درآمد ، نه فکر کردم به جماعتی
که هر روزش یه رنگن توو هر حالت
هر کی یه سازی میزنه اما نیستن هماهنگ
مشکل اینجاست که شدم بد عادت و در نقشِ برادر
اینجا روحا داغونن و جسما کلافه ان
در آخر اینجا پُره از این تیرگی ها میرسی ولی به چه قیمتی
میخوای دیده شی
بازم سرِ شب ، زندگیمون جلو میره با ضرب اهنگ
چه خوب که خوبه حالم ، رسیدیم ته خط
دیدیم هنوز اولشه فرصتا میان به سمتت آناً (آنَن)
طبق عادت ، هر روزش عصبی
روزا میگذرن راحت تو اما زیرش نزدی
مسیر باز نمیشه نه نی راه با اینکه پولی در نمیومد از این کار
یه هنرمند ، یعنی قدرتمند یعنی خلق میکنه حتی با جوهرِ کم
تووی دو وَر خط چه سفید چه سیاه محکمه قلب مضطرب تر
میشه وقتی که دور میشه از کاغذ و قلم و باور و هدفم
میجنگم چون جنگ سرنوشته اینو حتی رویِ سنگ قبر نوشته
حسرت به دل حسرت به دل ، حسرتو ولش طعمشو بچش بزن توو خال
بزن توو بال ، مثل دیدِ عقاب باش با فاصله ولی نزدیک
شعاع دید کمی عمیق ، عجیب غریب ستاره ها باز دنبال مان
چون ما راهو ساختیم با غباره کار
بهتره بکَنم دلو برم اون بالاها بشینم تِزو بدم
چون از اول اومدیم پادشاه بار ، میکنیم ماکتو جابجا باز
میشنوین با ماها با صداها ، صدامون توو گوش عابرا باز
حتی تو, ماشین مایه دارا ، آره دآشِ من فازت بالاست
اِنقد بهم پُز پولتو نده ، چون اصاً نمیگریم مودِتو بچه
اصاً نمیگریم مودِتو بچه
اونا گوش میدن به احساسم ، تا ما رو کمی بهتر بشناسن
منم میخوام صخره ها رو بشکافم ، جا اینکه تووی مسیر آب یه تمساح شم
طبق عادت ، هر روزش عصبی
روزا میگذرن راحت تو اما زیرش نزدی
مسیر باز نمیشه نه نی راه با اینکه پولی در نمیومد از این کار
بازم سرِ شب ، زندگیمون جلو میره با ضرب اهنگ
چه خوب که خوبه حالم ، رسیدیم ته خط
دیدیم هنوز اولشه فرصتا میان به سمتت آناً
طبق عادت ، طبق عادت

هنوزم وقتی پا میشم از خواب
وقتی که می بینم نیستی و حرفات
می یاد به یادم می ره رو اعصابم
بگو حالا که من نیستم کیه به جا من
حس میشه جای خالیت تو همه صحنه ها
بد جوری کردم عادت به دیدن خنده هاش
نفهمید چقدر می خوامش دورمو خط کشید
خیلی راحت رفت و پاشو پس کشید
بعد من اون که جامو میگیره
اونکه شبا خوابتو می بینه
سخته سخت
می گذره
تلخه تلخ
این دفعه مثل
قبل تنها و غمگین دلم بعد من اون که جامو میگیره
اونکه شبا خوابتو می بینه
سخته سخت
می گذره
تلخه تلخ
این دفعه مثل قبل تنها و غمگین دلم
نتونست قبول کنه رابطمونو
ولی خیلی خوب قبول کرد جای من اونو
اینم شاید تقصیر احساساته بینمونه
یا شایدم تقصیر اقتضای سنمون
هر چقدرخوب میشدم رو به بدتر می رفت
هر چقدر نزدیک تر حرف رفتن می زد
ناراحت از این بابت ادامش از این ساعت
میمونه پیش خودم خسته از خیره شدن

بعد من اون که جامو میگیره
اونکه شبا خوابتو می بینه
سخته سخت
می گذره
تلخه تلخ
این دفعه مثل قبل تنها و غمگین دلم
بعد من اونکه جامو میگیره
اونکه شبا خوابتو می بینه
سخته سخت
می گذره
تلخه تلخ
این دفعه مثل قبل تنها و غمگین دلم

فکر اون هرجایی که میره
میخواد اونو توو فرداش ببینه
ولی به ته رابطه رسیده
دیگه کارش به تنهایی کشیده
میگرده دنبال راهی
دوباره بمونه با هم
أ خودش میپرسه که چرا اون نمونده جا زد
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون ، جدا شد راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون ، اون باور داشت که آخر
مثِ قدیم برمیگرده پیشش یه روز
گذاشت رفت اون که طاقت
نداشت نبینتش حتی واسه یه روز
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
جدا شد راهشون جدا شد راهشون
یادمه همون شب رفتنت من فک کردم ایندفعه زده بد سرت
تو گفتی بهم دوستیمون برا من بده
ولی اسم تو تا همیشه ته قلبمه
چی اومده سرت بگو بعد رفتنت
تو پُر شده دورت هر چی حرکت زنه
ترس من أ اینه که یه روز نبودم
کل لاشخورا دور و برت کره کردنت
ببخش اگه هی بودی بد من زدم
اگه میرسیدم چِت خونه هر چند ورم
ولی فکر میکنی هنوز فقط من گند زدم
بگو چرا بازم برگشتی چند وقت بعد
توو این رابطه هم فقط من بد رفتم
تهشم که بهم میگی من بد حرف زدم
تو بودی أ محکم من بد پنچرم
اگه بازم برگردم از سگ کمترم
دست توو جیب تنهایی گشتم شب
و دیگه نمی بینی زمستونو اصلاً منو
تو میخواستی من بشم کمرنگ ترو
دیگه نیستی که بهم بگی مصرف نکن
یادم مونده چقدر تورو جمع کردمو
وقتی بد بوده حالت دیدی اول منو
خیلی وقته بستم من پرونده تو
آره سخت بوده برام ولی کندم أ تو
همینجوری طی شد چند فصل رفت
بگو چقدر برات زیر بارون صبر کردم
گور بابات دوستای سگ مصبت
دیگه نمیگیرم آمارتو اصلاً نه
بهتره بری بیرون أ کلم
چون من کلاً با قبلنم فرق ک
ردم منو زندگی من فقط رپ کردنه
سم بودی برام منم ترک کردمت
دوره راهشون نیس اون همراش دیگ
ه جدا شد راهشون جدا شد راهشون
اون باور داشت که آخر
مثِ قدیم برمیگرده پیشش یه روز
گذاشت رفت اون که طاقت
نداشت نبینتش حتی واسه یه روز
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون جدا شد راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون

حالا یه چند خطم رپ بخونیم چی میشه مگه حاجی پوست کلفته چی پوست کلفته ها
مخش شبا باز روز پلمپه زیرِ آب بره هممم ترپه مگه همه جوری گشتیم با ریز درشتش
ببین من همینمو فرمم اینه خوراکه تو هم یه اردنگیه بشی پهن رو آسفالتو سرعت گیرش
آره داشی قدرت اینه که هماهنگیم با ریتم کلت با اینکه بینه ما نیستی اصلا
فرق نمیکنه کیش یا حرکت تو همیشه در حاله رفتو برگشتی
خوبه که نیستی کمرنگی همینجوری بمون خیلی شیکه رنگ بندیت
اما واس خودت واسه ما که نیستی در حدی
مهم نیست پله پشت سر جفت چشام رو به قله است
چون فهمیدم دیگه به درد این زندگی نمیخوره روی مردن
مهم نیست پله پشت سر جفت چشام رو به قله است
مهم نیست کل عمرم خورد به بن بست خورد به بن بست
مشکلا دارن اضافه میشن منم به مسیرم هنوز ادامه میدم
روزیم که تو امام بشینم میخوام زاخارات این شهرک و بنام بچینن
میگرین منو حاجی کار درستا تنهایی کشیده و خاویار درشتا
همونا که روی دست مستشون خو جا حلقه دارن از اون جا سیگار درشتا
هنوزم میشیم شبا آفتابی هر جا میشینی میگی از ما آشنایی
میشناسی منو آمارمو داری حرفاتون حواله میشه به چپ و راست دایی
مجبور شدم پست کلفت شم وقتی که دست میدن دوست و دشمن
این همه دافا خرابه صدامن بگو بگو حیف نیست که زود درست شم
مهم نیست استرس داشتی جامعه کثیفه غیر بهداشتی
همه دارن آلرژی به هم تا کامل شیم مونده اسکلت داشی
به بچه رو بدی پررو میشه به بزرگتر رو بدی الگو میشه
برات من دیدم زیر و رو شو زیر و رو شد بچه مثبت
کله عمرش یه عذر گنده مثل غده مده هی خورد به
پستش به سلفه مفته هر چی از اینو اون جیگر نداشته باشی دمبه ممبه ای
کی به کیه تو این هرکی هرکی این دنیا جا آدم بی ظرفیت نیست
عاشقه شهره ای شهرتو دوست دارم نجوییدی خوب لقمتو قورت دادن
مهم نیست پله پشت سر جفت چشام رو به قله است
چون فهمیدم دیگه به درد این زندگی نمیخوره روی مردن
مهم نیست پله پشت سر جفت چشام رو به قله است
مهم نیست کل عمرم خورد به بن بست خورد به بن بست

همینجاست ، اونجایی که یه عُمره معطلشی
بی غمُ بی ساعتُ عقربه ای
پس بخند بیا
همینجاست ، اونجایی که یه عُمره معطلشی

فکر اون هرجایی که میره
میخواد اونو توو فرداش ببینه
ولی به ته رابطه رسیده
دیگه کارش به تنهایی کشیده
میگرده دنبال راهی
دوباره بمونه با هم
أ خودش میپرسه که چرا اون نمونده جا زد
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون ، جدا شد راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون ، اون باور داشت که آخر
مثِ قدیم برمیگرده پیشش یه روز
گذاشت رفت اون که طاقت
نداشت نبینتش حتی واسه یه روز
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
جدا شد راهشون جدا شد راهشون
یادمه همون شب رفتنت من فک کردم ایندفعه زده بد سرت
تو گفتی بهم دوستیمون برا من بده
ولی اسم تو تا همیشه ته قلبمه
چی اومده سرت بگو بعد رفتنت
تو پُر شده دورت هر چی حرکت زنه
ترس من أ اینه که یه روز نبودم
کل لاشخورا دور و برت کره کردنت
ببخش اگه هی بودی بد من زدم
اگه میرسیدم چِت خونه هر چند ورم
ولی فکر میکنی هنوز فقط من گند زدم
بگو چرا بازم برگشتی چند وقت بعد
توو این رابطه هم فقط من بد رفتم
تهشم که بهم میگی من بد حرف زدم
تو بودی أ محکم من بد پنچرم
اگه بازم برگردم از سگ کمترم
دست توو جیب تنهایی گشتم شبو
دیگه نمی بینی زمستونو اصلاً منو
تو میخواستی من بشم کمرنگ ترو
دیگه نیستی که بهم بگی مصرف نکن
یادم مونده چقدر تورو جمع کردمو
وقتی بد بوده حالت دیدی اول منو
خیلی وقته بستم من پرونده تو
آره سخت بوده برام ولی کندم أ تو
همینجوری طی شد چند فصل رفت
بگو چقدر برات زیر بارون صبر کردم
گور بابات دوستای سگ مصبت
دیگه نمیگیرم آمارتو اصلاً نه
بهتره بری بیرون أ کلم
چون من کلاً با قبلنم فرق کردم
منو زندگی من فقط رپ کردنه
سم بودی برام منم ترک کردمت
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
جدا شد راهشون جدا شد راهشون
اون باور داشت که آخر
مثِ قدیم برمیگرده پیشش یه روز
گذاشت رفت اون که طاقت
نداشت نبینتش حتی واسه یه روز
دوره راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون جدا شد راهشون نیس اون همراش دیگه
دوره راهشون

هرجوری بود میگذشت
حالا با غم یا نیشخند
داش کم نداشت یا بیشتر خواست
تخمشه اگه کسی دوسم داش
خشتو دل و پیک با برگای گیشنیز
ساختم واس اون که حرفامو میشنید
ساختم هیچکدوم شعار نبود، نه
از تو صاف و بیرون تمومن
با قدمای سفت و محکم
رو به جلو هی تند تر
طی میشه سمت مقصد
به قدرت این قدما پی بردم
گره میشه مشتم
این دفعه نوک قله‌ اس
جایی که باید یاد بگیره باج نده
صاف بره تو دل فرصت آ
هرچند برگای زندگیش ورق میخوردو
بعد طرف میشد باهاش
اون هر از گاهی هم هرس میشد
انگیزه هاش بر با هدف میخورد
میدونست اینا سد راه نمیشن
کسی اونو با این حرفا خام نمیکرد
به این سادگیا بندو آب نمیدن
کدوم رادیکالا حرفو ساده میکرد
که من دنبال همشون رفتم
ول میکردم میومد سمتم
فهمیدم که بیهوده اس گشتن
هم تو بودم هم بیرون از سنگر
همه حرفن مث بحث های تو تاکسی ها
یه سری دیگه هم عادی هستن آب زیر کاه
میلیاردی پارکن توی پارکینگا
[همخوان] وقتی پیری بین ما جوونه نمیزد
تازه داشتن غما کمونه میکرد
زمانو داشت از ما زمونه میکند
اینجا حتی به ریختن اشکات امون نمیدن
دنیا بازی داد هرجور خواست
حتی نیومد یه خمی به ابروهات
گمن همه تو پستوها
اینجا فرق تو راس و خالین کندوا
[ورس 2]
همه آرزومو دستکاری کردن
اما نرفته این حرفا تو کلم
نخواستم عین برگا بچرخم
تجربه هامو فقط سرمایه کردم
بودم عین مردمی که پاچیدن به کل
همه از خستگی راضی‌ ان به چرت
ماهیگیرم نیستم تو آب گِل آلود
نه فقط کافیه که بشه در رو تخته جف
ت مسیرا شاخه ی گلای بیتاب
صدای پاها با نت‌ های گیتار
نگاها سنگین با چشای بیخواب
با همینا بود که اون ادامه میداد
اینبار نمیخوره برگشت بلیطا
چون چربن سیبیلا
اینجا فرهنگ گیلیپاچ خود جنگله
واسه همین دلم جنگل نمیخواد

بین در و دیوار سیاه این شهره ، که کم و زیادش نیاز بی ربطه
با همون خیالی که داشته میجنگه ، میجنگه ولی محتاج کسی که نی
محتاج کسی که نی
کروس نیموش ، تی دی
: خودتی دوباره ، خودتی دوباره ، هدفو داری ولی نمیری سراغش
لای حرفای ورقاته که میشی مچاله ولی نمیشی خلاصه
نه نمیشی خلاصه نشد یه روز یکیو ببینی خوشحاله
همه توخالین از کنارت رد میشن با موزیکات راه میرن
کسی نی دنبالت... کسی نی دنبالت...
کسی نی دنبالت... کسی نی دنبالت...
دنبالت...
ورس 2 حصین
: آه! سنگینم ، یه چی سنگینتر از قبل // رنگامم ، شده تاریکتر از شب
هربار یکی سابید بقل دست // رد شد ولی خاکی بقل کرد
تهش خورد اینجا خوابید سر از قبل // درآورد مثل بازی زد اول
در کل بگو زندگی چی داد بهم؟ // تکپری یا که ج×دۀ بی آمپر؟
اونجوری که به من داد و میداد که // چون بود جای زندگی میداد قر
خبری نی اون جلو پس عجل از چیه؟
دیگه گنده / زنگی مثل چاقوییه که کنده / زجرکش میشه زبونی که تنده
مردم میگن دو روزه بُرنده // کلاً په ، هنوز دو روز دیگه مونده
کروس [ نیموش ، تی دی ]:
خودتی دوباره ، خودتی دوباره ، هدفو داری ولی نمیری سراغش
Khoodeti Dobare Khodeti Dobare Hadafo Dari Vali Nemiri Soraghesh
لای حرفای ورقاته که میشی مچاله ولی نمیشی خلاصه
Laye Harfaye Varaghate Ke Mishi Mochale Vali Nemishi Kholase
نه نمیشی خلاصه نشد یه روز یکیو ببینی خوشحاله همه توخالین از کنارت ر
د میشن با موزیکات راه میرن
کسی نیست دنبالت...
ورس 3 [ نیموش ]:
به طور حتم زندگی مثال تن یه درخت پره یادگاری
Be Tore Hatm Zendegi Mesale Tane Ye Derakhte Pore Yadegari

قبلنا یه فازی داشتم بی مورد
نگاه کردم دورم دیدم فاز منفی پُره
چیزایی رو داشتم که سایزم میشدش
تا دیدن نمیماسه سریع راه کج میشده
دیگه از الآن به جلوتره نگاهم
کاری ندارم به دور و بر و کنار
نمیام بیخیال که چیا میرفت
رو مخم و الآن دیگه بی ارزشن
میمونه فقط این ردِ پا توو هر سکان
س مهم نی طعنه ها توو حرفِ عام و
میفهمی وقتی از جلوی راهت بزنی کنار این پرده ها رو
[ورس دو
] wow ، نمیذارم اینجوری بگذره
داستانو اینجوری کِش نده
پیچیدم و تازه دورِ اوله
میرسم و میدونم اینو که حقمه
مثِ آژیر توو سطحِ شهر
باز میان اینا لفظِ بد
پاره تنشون و رده مغز
همش تیک میزنم انگار سنجشم
نمیخوام کارو سطحی بگیرم
اگه پاش بیفته میرم توو و درگیرش میشم
همه لوتیا رو دورم فازِ فردین و تیمم
از اونایی که دورِ شماها کم دیده میشن
چرخیده این شهر حواسا هم جمع میشه پیشم
درگیر چین وقتی تهش همگی میرن
توو این شهر حواسا هم همیشه جمع میشه پیشم
درگیر چین وقتی تهش اَ همدیگه میرن
چین وقتی تهش همگی میرن
[ورس سه]
میگه زرنگ باش حاشیه ها رو مفتی بگیرش
مهم نی اَ جیب کی سُلفیده میشه
حتی مرغای خونتون هم تخم*ی نمیده
اینهمه حال بده آخرش لطفی نمیشه بهت
خرابِ یه نمه مرام و معرفتی
دوباره دنبالِ جواب و حرفِ حقی
زمینِ خوردن توو کپو به ماهی دیدی
پَ نسخه ی حسرتِ خاطراتو بپیچ
یه روزایی سخت یه جورایی گم
یه روزایی اشک از روی شوق
یه شبایی سرد ولی نایِ جوابی از تووی بغض
صد تا راهِ تندی که قاطی ان با کمی صلح
میره انرژی نمیذاره واسه برگشت
حرکت رو به جلو حتی اگه سخت تر بشه
أ قبل گاهی دله میگیره ولی خب
همینه دلیلِ زندگی که زخمی میشه از درد
یاد میگیره که نمیره راه نره
خیلی وقته که زیرِ باختنه
عمری که میره میشه پیله به ساختنش و
اینجوری فکر میکنه ایده آل تره
بشکاف همه چیو مو به مو
بگیر جزء به جزء تا رد بشه ازشون
از فول به قله برس و
صبح که شد بنویسه کلشو دوباره
کم و زیاد ، کم و زیاد
چیزایی که میاد توو سرم شبا منو میگ*د
و میگه منطقی باش ، منطقی باش
میگم منم میکر*م دنیا رو اگه میداد
ولی هیچ باکی نیست نه هیچ باکی نی
میریم همونطوری که تا اینجاش رسیدیم
ما خیلی وقته رویِ این کار کلیدیم و
هیچ رقمه تن به این باخت نمیدیدم نه

چراغا روشن پشتم یه کوله خاطره ست پشت ِ سر
میبرم ِ شون به تعطیلات باخودم
یه ذره بچسبیم به تفریحات بد نی
بهتره هرچی دورتر شیم ریلکس و خونسردی
بزن زیر ِ همه تصمیمات
و این همه جون کندی و
تهش چی داش؟!

همه ی ِ روزا شب شد
با موزیک رو ریتم ِ شهر و
نگاهای ِ مردم
همه ی ِ روزا شب شد
با موزیک رو ریتم ِ شهر و
نگاهای مردم
[ ورس ِ ۱ -.Katwo ]
به هرکی میرسیم زود میکنه دندون تیز
تورو میکنه با ظاهر خندون گیج
بات دست رفاقت میده
همون لحظه ای که رنجوندیش
حس میکنی که شرمنده ای سرخی
آمپر چسبوندی
ولی جوری میکنه تویه پاچه.َت
که راه زیاد ِ واسه فرار
ولی بگردی میبینی فرمان نی
به کی باید اعتماد کرد؟! به اونایی که بی اعتناع ان
یا اونی که کم میاره
کنه جلوش ولی ترجیح اینه
باس جلو همه کنی استقامت
وقت کمه واسه استراحت
[ کروس - T-Day ]
همه ی روزا شب شد
با موزیک رو ریتم شهر و
نگاهای ِ مردم
همه ی روزا شب شد
با موزیک رو ریتم ِ شهر و
نگاهای مردم
T-Dey