نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسـان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن میگویم
پاسخم ده به نگاهی که زبان مـن و توست
روزگاری شــد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گر چـه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان مـن و توست
این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفـت و گویی ز خیال و ز جهان من و توست
نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست
سایه ز آتشــکده ی ماست فروغ مه و مهر
وای از این آتش روشن که به جان من و توسـت