از آزادی یه جور ترسوندنت که واسه پر دادن تو بال بس نیست
پُر از دلشوره ای و نگرانی برای هرکسی که تو قفس نیست
از آزادی یه جور ترسوندنت که با دستای خودت پرهاتو چیدی
چشم هاتو خط خطی‌ کردن جهان فقط از پشت چند تا میله دیدی
واسه آزادگی پروانگی کن باید پس بزنی‌ این پیله هارو
باید آشتی‌ کنی‌ با کل دنیا تو باید بشکنی این میله هارو
زمین جست و جو کن پی‌ دونت با این که گوشه گوشش مین داره
پراتو وا کن و برگرد به دنیا با این که آسمون شاهین داره

چقدر خوابت عمیقه که صدای سکوت قصه بیدارت نکرده
به چشم های پُر از اشکم نگاه کن کسی‌ غیر از خودت تارت نکرده
بهت چی‌ بگم از لذت پرواز وقتی‌ حتی نمیدونی‌ اسیری
از آزادی یه جور ترسوندنت که درو وا می‌کنم اما نمیری
واسه آزادگی پروانگی کن باید پس بزنی‌ این پیله هارو
باید آشتی‌ کنی‌ با کل دنیا تو باید بشکنی این میله هارو
زمین جست و جو کن پی‌ دونت با این که گوشه گوشش مین داره
پَرهاتو وا کن و برگرد به دنیا با این که آسمون شاهین داره